«مسأله 1631» اگر بخواهد غير از روزه رمضان، روزه ديگرى بگيرد، بايد آن را معيّن نمايد، مثلًا نيّت كند كه روزه قضا يا روزه كفّاره مى‌گيرد، ولى در ماه رمضان لازم نيست نيّت كند كه روزه رمضان مى‌گيرد و اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزه ديگرى را نيّت كند، روزه ماه رمضان محسوب مى‌شود.

«مسأله 1632» اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نيّت روزه غير رمضان كند، نه روزه ماه رمضان حساب مى‌شود و نه روزه‌اى كه قصد كرده است.

«مسأله 1633» اگر مثلًا به نيّت روز اوّل ماه روزه بگيرد بعد بفهمد روز دوم يا سوم بوده، روزه او صحيح است.

«مسأله 1634» اگر پيش از اذان صبح نيّت كند و بى‌هوش شود و در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد و بعداً قضاى آن را نيز بنابر احتياط واجب بجا آورد و اگر آن را تمام نكند، بايد قضاى آن روز را به جا آورد.

«مسأله 1635» اگر پيش از اذان صبح نيّت كند و مست شود و در بين روز از مستى خارج شود، احتياط واجب آن است كه روزه آن روز را تمام كند و قضاى آن را نيز بجا آورد.

«مسأله 1636» اگر پيش از اذان صبح نيّت كند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود، روزه او صحيح است.

«مسأله 1637» اگر نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است و پيش از ظهر متوجّه شود، چنانچه عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد، بايد نيّت كند و روزه او صحيح است و اگر عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام داده باشد يا بعد از ظهر متوجّه شود كه ماه رمضان است، روزه او باطل مى‌باشد؛ ولى بايد تا مغرب عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام ندهد و بعد از رمضان نيز آن روزه را قضا نمايد.

«مسأله 1638» اگر بچّه‌اى پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود، بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود، روزه آن روز بر او واجب نيست.

«مسأله 1639» روزه و ساير عبادات بچّه نابالغى كه خوب و بد را تشخيص مى‌دهد صحيح است.