نايب داشته باشد، ولى به خاطر كمبود پرستار و پرسنل، نايب گرفتن مشكل باشد، تكليفش چيست؟ و آيا در اين صورت، خواندن نماز بدون طهارت، احتياج به قضا كردن دارد يا خير؟

پاسخ: در مفروض سؤال، اگر نايب گرفتن حرجى باشد، نايب گرفتن واجب نيست و چنانچه بدون طهارت نماز خوانده، قضا نمايد.

[941] سؤال 290: قبلًا براى وضو گرفتن، ابتدا دو دست را از مچ تا سر انگشتان و سپس صورت و دو دست را از آرنج تا مچ مى‌شستم و آب را تا سر انگشتان دست نمى‌رساندم و فكر مى‌كردم چون در ابتداى وضو دست را از مچ تا سر انگشتان شسته‌ام، لذا مجدداً نيازى به رساندن آب تا سر انگشتان نيست و چندين سال بدين منوال وضو مى‌گرفتم و آن را درست مى‌دانستم و به همين خاطر نيازى به سؤال كردن نمى‌ديدم و هيچ گونه شبهه‌اى هم در ذهنم نبود. تكليف نمازهايى كه با چنين وضويى خوانده‌ام، چيست؟

پاسخ: نمازها را تدريجاً قضا كنيد.

[942] سؤال 291: نمازهاى جاهل قاصرى كه بعضى از اعمال غسل و وضو را اشتباه انجام مى‌داده، اعاده لازم دارد يا نه؟

پاسخ: آن مقدارى را كه يقين دارد با وضو يا غسل نادرست به جا آورده، بايد اعاده نمايد.

[943] سؤال 292: اگر كسى عمداً در واجب غير ركنى نماز، اخلال ايجاد كند، ولى دوباره آن را تصحيح كند، آيا نمازش صحيح است؟ مثلًا قرائت يا ذكر را عمداً غلط بخواند و دوباره صحيح آن را بگويد و يا اين كه هنگام قرائت يا ذكر، بدنش را عمداً حركت دهد و دوباره در حال آرامش بدن بگويد؟

پاسخ: در فرض ذكر شده، نماز باطل مى‌شود و جبران كردن بعدى، آن را تصحيح نمى‌كند.