شك در نماز جماعت‌

[911] سؤال 260: مأموم در نماز جماعت شك مى‌كند كه تكبيرة الاحرام را گفته است يا نه.

آيا نمازش باطل است؟

پاسخ: اگر مشغول به كارى شده باشد كه مترتّب بر تكبيرة الاحرام است (مثل سكوت و گوش دادن به قرائت امام و امثال آن)، به شكّ خود توجه نكند، اگر چه احتياط مستحب آن است كه نماز را تمام كند و دوباره بخواند.

شك در نماز مستحبّى‌

[912] سؤال 261: يكى از شك‌هايى كه نبايد به آن اعتنا كرد، شك در ركعات نماز مستحبّى است. سؤال اين است كه اگر در نماز مستحبّى شك پيش آمد، عمل كردن به چه صورت افضل است؟

پاسخ: اگر بنا گذاشتن بر هر يك از دو طرف شك، موجب بطلان نماز نباشد، افضل و بهتر اين است كه بنا را بر اقل بگذارد و اگر بنا گذاشتن بر اكثر موجب فساد نماز شود، براى تصحيح نماز، بنا را بر اقل بگذارد.

شك‌هاى صحيح‌

[913] سؤال 262: چرا وقتى در نماز شك مى‌كنيم، بايد ركعت بيشتر را اختيار كنيم و سپس نماز احتياط بخوانيم؟ در صورت امكان، دليلش را بيان نماييد.

پاسخ: به دليل رواياتى كه در مورد شك در ركعات نماز وارد شده، بايد بنا را بر اكثر گذاشت و بعد، نماز احتياط خواند.

[914] سؤال 263: كسى كه در ركعات نماز شك مى‌كند و بعد از مقدارى تأمّل، شكّ او تبديل به گمان مى‌شود و بعد از آن تبديل به شكّ ديگرى مى‌گردد، كدام يك از شكّ اول و گمان بعد از آن و شكّ دوم را بايد ملاك عمل خود قرار دهد (مثلًا شك بين سه و چهار مى‌كند و بعد گمان به چهار ركعت پيدا مى‌كند و بعد گمانش تبديل به شك بين دو و چهار مى‌شود)؟