پاسخ: بايد به حكم شكّ اخير عمل كند.

[915] سؤال 264: نمازگزارى در ركعات نماز شك مى‌كند و بنا را بر ركعت بيشتر گذاشته، نماز را تمام مى‌كند؛ ولى بعد از سلام نماز، فراموش مى‌كند كه شك او بين سه ركعت و چهار ركعت بود تا يك ركعت نماز احتياط بخواند يا شك بين دو و چهار بود تا وظيفه‌اش خواندن دو ركعت نماز احتياط باشد. در اين موقع، نماز احتياط را به چه صورتى بخواند تا نمازش صحيح شود؟

پاسخ: اقوى‌ اين است كه به هر دو وظيفه عمل كند و نمازش صحيح است.

[916] سؤال 265: نمازگزارى كه بعد از به جا آوردن دو سجده، بين دو و چهار يا بين سه و چهار و يا بين دو و سه و چهار شك مى‌كند و بعد از شكّ خود، گمان پيدا مى‌كند كه چهار ركعت نخوانده است، چه بايد بكند؟

پاسخ: در فرض سؤال، در شك بين دو و چهار، بنا را بر دو بگذارد و نمازش را تمام كند و نمازش صحيح است و در شك بين سه و چهار، بنا را بر سه بگذارد و نمازش را تمام كند و نمازش صحيح است و در شك بين دو و سه و چهار، بنا را بر سه بگذارد و به دستور شك بين دو و سه عمل كند.

[917] سؤال 266: كسى كه شك در ركعات نماز براى او پيش مى‌آيد، ولى بعد از سلام نماز به طور كلّى فراموش مى‌كند كه چه شكى براى او پيش آمده بود تا بر طبق آن به وظيفه‌اش عمل كند، چگونه بايد نماز را تمام كند؟

پاسخ: ظاهر، جواز اعاده اصل نماز است، بدون آن كه به وظيفه احتياط عمل نمايد و بدون آن كه سجده سهو كند.

شك در شرايط و اجزا

[918] سؤال 267: نسبت به شك در احراز بعضى از شرايطِ لازم براى نماز يا شك در انجام بعضى از افعال نماز، چه طور بايد رفتار كنيم؟