برهنگان گفته شده، نماز بخواند و احتياطاً با همان لباس، نماز را دوباره بخواند و اگر خارج كردن لباس برايش مقدور نباشد، با همان لباس، نماز بخواند و اين نماز كافى است. البته هر مقدار از نجاست بدن يا لباس كه تطهير آن براى بيمار حرجى نباشد، بنابر احتياط واجب تطهير شود.

[673] سؤال 22: بدن يا لباس برخى از بيماران بسترى در بيمارستان به واسطه خونگيرى و ... نجس مى‌شود. در صورتى كه امكان شستن بدن و تهيه لباس پاك نباشد، براى اداى نماز چه بايد بكنند؟

پاسخ: در فرض سؤال، چنانچه محذورى براى بيمار نداشته باشد، بايد لباس‌هاى نجس خود (حتى ساتر عورت) را در آورد و بنا بر احتياط در حدّ امكان بدن را نيز تطهير كند و نماز بخواند و سپس بنا بر احتياط در صورتى كه حرجى نباشد، نماز را در لباس نجس نيز تكرار كند و اگر خارج كردن لباس محذور داشته باشد، بنا بر احتياط در حدّ امكان لباس و بدن را تطهير نمايد و نمازش را بخواند.

[674] سؤال 23: در صورتى كه ملافه يا وسايل درمانى كه همراه بيمار است، متنجس باشد و يا احتمال نجاست داشته باشد و تطهير و تعويض آن براى بيمار، غير ممكن يا موجب مشقت باشد، چگونه بايد نماز بخواند؟

پاسخ: در مفروض سؤال، نماز خواندن به همان صورت صحيح است.

[675] سؤال 24: شخصى در محلّى زندانى شده و لباس و بدنش نجس است و مقدار آبى كه به او داده‌اند، فقط براى آب كشيدن لباس و بدن يا براى وضو گرفتن كافى است و از طرفى وسيله‌اى هم براى تيمّم كردن ندارد تا بعد از آب كشيدن لباس و بدن، با تيمّم نماز بخواند. در اين صوررت چه وظيفه‌اى دارد؟

پاسخ: بايد با آن آب، وضو بگيرد و اگر آبى باقى ماند، بنا بر احتياط تا آن جا كه ممكن است نجاست بدن را با آن برطرف يا كم كند و اگر آبى براى تطهير