3- 2. حُسن نيّت‌

پس از مبانى اعتقادى، نيّت و انگيزه، پايه و اساسِ همه فعاليت‌هاى اخلاقى و عملى است. در روايتى از امام على عليه السلام آمده است:

الأعمالُ ثِمارُ النِّيّاتِ.[244]

كردارها، ثمره نيّت‌ها هستند.

بنا بر اين، حُسن نيّت، سبب مى‌شود كه اقدامات شادى‌آفرين به ثمر بنشينند و انسان به آرزوهاى خود دست يابد، چنان كه از امام على عليه السلام نقل شده:

جَميلُ النِّيَّةِ سَبَبٌ لِبُلوغِ الامنِيَّةِ.[245]

نيّت نيكو، سبب رسيدن به آرزوست.

بر اين اساس، كسانى كه از حُسن نيّت برخوردارند، و دوست دارند كه همه شادكام باشند، در زندگى شادند، و مورد علاقه و محبّت ديگران قرار دارند.[246]

بر عكس، سوء نيّت، آفت رسيدن به آرزوها و شادكامى است:

مَن أساءَ النِّيَّةَ مُنِعَ الامنِيَّةَ.[247]

هر كس كه بدنيّت باشد، از آرزوهايش باز داشته مى‌شود.

بنا بر اين، عوامل شادى‌آفرين اگر با سوء نيّت همراه باشند، تأثيرى در شادكامى انسان نخواهند داشت.

3- 3. اخلاقيات‌

در بُعد اخلاقى، امور مختلفى موجب سرور مى‌شوند. اساس همه اين امور آن است‌

[244]. غرر الحكم: ح 292.

[245]. غرر الحكم: ح 4766.

[246]. ر. ك: ص 313( حسن نيت).

[247]. غرر الحكم: ح 8311.