خواهند كرد. دليل آن اين است كه مى‌دانند خداوند متعال، حكيم است و جز خير و صلاح آنان را نمى‌خواهد. لذا هر چه تقدير كند، به نفع آنهاست. اين باور، موجب رضايت از تقديرهاى خداوند خواهد شد. بنا بر اين، رضامندى از تقديرهاى خداوند، ريشه در دو باور دارد: يكى به تقدير خدا بودن امور زندگى، و ديگرى حكيم بودن خداوند در تقدير. رضامندى از تقديرهاى خداوند متعال، فشارهاى روانىِ روَند زندگى را از بين مى‌برد و موجب احساس آرامش در انسان مى‌گردد.[241]

به همين جهت، امام على عليه السلام مى‌فرمايد:

مَن رَضِىَ بِالقَضاءِ طابَ عَيشُهُ.[242]

هر كس از قضاى خداوند خشنود باشد، زندگى‌اش نيكو مى‌شود.

3- 1- 4. حسن ظن به خدا

خوش‌بينى نسبت به خدا از مسائل مهم در نظام باور انسان است. برخى در ارزيابى از وضعيت خود، يا خدا را به حساب نمى‌آورند و يا اگر مى‌آورند، گمان بد به او دارند. اين حالت، موجب نگرانى و اضطراب مى‌گردد. اگر كسى خدا را به حساب نياورد و يا به وى بدگمان باشد، آينده را مبهم و ترسناك ارزيابى مى‌كند و به همين جهت، دچار حزن و اندوه جانكاه مى‌گردد. امّا اگر انسان، خدا را به حساب آوَرَد و به وى خوش گمان باشد، به اطمينان و آرامش دست مى‌يابد و غم‌ها و غُصّه‌هاى او از بين مى‌روند و نگرانى‌هاى او به اميد تبديل مى‌گردند. امام صادق عليه السلام كسى را كه در حال مرگ بود و از آينده خانواده‌اش به شدت نگران و اندوهناك بود، با تبديل بدگمانى او به خوش گمانى نسبت به خدا، درمان كرد و آرامش و شادى را براى وى به ارمغان آورد.[243]

[241]. ر. ك: ص 241( رضايتمندى).

[242]. ر. ك: ص 242 ح 279.

[243]. ر. ك: ص 313 ح 413.