همچنين در روايات اسلامى، از صلوات بر پيامبر و اهل بيت عليهم السلام به عنوان عامل كاهنده غم، ياد شده است. در بُعد ديگر اين روش درمانى، پشيمانى از گناه و جبران گذشته قرار دارد. از آن جا كه گناه، عامل اندوه است،[210] جبران و برطرف كردن آن، اهميت مى‌يابد. در اين باره، مسئله توبه و استغفار[211] قرار دارد كه در آن، انسان به گناه خود اعتراف و تقاضاى عفو مى‌نمايد.

2- 6. درمان‌هاى طبيعى‌

يكى از جالب‌ترين نكاتى كه براى درمان نگرانى‌ها، در آموزه‌هاى اسلامى ديده مى‌شود، ره‌نمودهايى است كه به درمان طبيعى اين بيمارى اختصاص دارد. اين ره‌نمودها، در واقع، به اين واقعيت اشاره دارند كه الگوى اسلام، براى درمان نگرانى‌هاى زندگى، تك‌بُعدى نيست؛ بلكه يك الگوىِ چند بُعدى و پاسخگوى نيازهاى همه ابعاد وجودىِ انسان است.

به سخن ديگر، انسان، موجودى چندبُعدى، و داراى نيازهاى گوناگون مادّى و معنوى است. بدين جهت، نگرانى‌هاى او، پيوند با نيازهاى واقعى او در زمينه‌هاى مختلف دارد و برنامه‌اى كه اسلام براى درمان نگرانى‌هاى او ارائه كرده، آميزه‌اى است از عوامل مادى و معنوى، كه همه آنها تا در كنار هم قرار نگيرند، از كارآيى لازم برخوردار نخواهند بود.

عوامل معنوى درمان نگرانى، عبارت اند از: معرفت‌ها، باورها و خصوصيات اخلاقى و رفتارىِ ويژه‌اى كه شرح اجمالى آنها گذشت و امّا عوامل مادى و يا طبيعى درمان نگرانى، عبارت است از:

[210]. ر. ك: ص 179( روى گردانى از ياد خدا)، ص 181( بدى‌ها) و( پيروى از هوس‌ها).

[211]. ر. ك: ص 275( استغفار).