به ويژه نماز شب،[198] موجب برقرارىِ و ارتباط ناب بين انسان و خدا مى‌گردد. در نتيجه، از سويى نياز به خدا را تأمين مى‌كند و از سوى ديگر، با اتّصال به منبع قدرت، انسان را قوى و مطمئن مى‌سازد و از سوى سوم، زمينه درخواست از خداوند مى‌گردد. دعا[199] و همچنين روزه،[200] از همين آثار برخوردارند. به همين جهت، پيشوايان بزرگ اسلام هنگام مشكلات و گرفتارى‌ها روزه مى‌گرفتند،[201] و نماز مى‌خواندند[202] و دست به دعا برمى‌داشتند[203] و در اين زمينه، دستورهايى نيز داده‌اند.[204] در همين راستا برخى ذكرها نيز قرار دارند، از جمله استعاذه‌[205] كه انسان را از شرّ عوامل منفى در پناه خدا قرار مى‌دهد و ايمن مى‌سازد؛ گفتن ذكر «لا حول و لا قوّة إلّاباللَّه»[206] كه فرد را به بهترين تدبيرگر و عالى‌ترين منبع قدرت وصل مى‌كند؛ ذكر «يا رؤوفُ يا رحيم»[207] كه هم انسان را به مهربانى خداوند اميدوار مى‌سازد و هم رأفت و رحمت خدا را جلب مى‌كند؛ تهليل‌[208] كه فرد را به يكتايى خداوند در همه اين امور متوجّه مى‌سازد و يادآور مى‌شود كه جز او هيچ كس توان برطرف كردن مشكلات را ندارد.[209]

[198]. ر. ك: ص 261( نماز شب).

[199]. ر. ك: ص 263( درخواست از خدا).

[200]. ر. ك: ص 261( روزه).

[201]. ر. ك: ص 261 ح 318.

[202]. ر. ك: ص 259 ح 312 و 314.

[203]. ر. ك: ص 259 ح 314 و ص 267 ح 326 و ص 273 ح 333.

[204]. ر. ك: ص 265- 275.

[205]. ر. ك: ص 279( پناه بردن به خدا).

[206]. ر. ك: ص 281( ذكر« لا حول و لا قوة إلّاباللَّه»).

[207]. ر. ك: ص 287( ذكر« يا رؤوف يا رحيم»).

[208]. ر. ك: ص 285( ذكر« لا اله الّا اللَّه»).

[209]. در فرهنگ اسلامى از خداوند متعال به عنوان« كاشف الضُرّ( برطرف كننده سختى‌ها)» ياد شده كه باور به آن يكى از مراتب توحيد مى‌باشد( ر. ك: دانش‌نامه عقايد اسلامى: ج 6 ص 556 به بعد).