آفتهاى
عملى، عبارت است از كارهاى ناشايستهاى كه آرامش درونى انسان را از بين مىبرند و
بدينسان، موجب اضطراب و نگرانى مىگردند. گفتنى است، يكى از علائمى كه براى تشخيص
كارهاى خوب از كارهاى بد، در روايات اسلامى ذكر شده، احساس آرامش درونى در كارهاى
خوب، و اضطراب درونى در كارهاى زشت و نارواست.[118]
كارهاى
نيك، هماهنگ با فطرت و سرشت آدمى اند، به همين جهت، انسان از انجام دادن آن، احساس
آرامش و لذّت و شادى دارد؛ امّا كارهاى زشت و ناروا با فطرت انسان، سازگارى ندارد.
لذا انجام آن موجب اضطراب و نگرانى درونى مىگردد. بديهى است هر چه كار، نارواتر،
و گناه، سنگينتر باشد، اضطراب و نگرانىِ حاصلِ از آن نيز بيشتر مىگردد و چه بسا
يك لحظه هوسرانى، يك عمر پشيمانى به دنبال داشته باشد.
نكته
قابل توجّه اين كه نقش شمارى از آفات عملى مانند: هوسرانى، چشمچرانى، كوتاهى در
انجام دادن كارهاى نيك، بيكارى و از دست دادن فرصتها، در پديد آوردن نگرانى روشن
است؛ امّا رابطه شمارى از آنها با اندوه، مشخص نيست. آفات عملىاى چون:
عمّامهگذارى در حال نشسته، پوشيدن