369. الدرّ المنثور- به نقل از عايشه-: هر گاه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سخت اندوهگين مى‌شد، دستش را به سر و ريش خود مى‌كشيد. سپس نفس عميقى مى‌كشيد و مى‌فرمود: «خدا ما را بس است و او بهترين كارساز و تدبيرگر است».

370. الكافى‌- به نقل از سعيد بن يسار-: به امام صادق عليه السلام گفتم: [گاه‌] اندوهگين مى‌شوم.

فرمود: «بسيار بگو:" خدا، خدا پروردگار من است؛ چيزى را شريك او نمى‌دانم". هر گاه از [دچار شدن به‌] وسوسه يا خُطورات ناميمون ترسيدى، بگو:" بار خدايا! من، بنده تو، فرزند بنده تو و فرزند كنيز تو ام. زمام اختيارم به دست توست.

حكم تو در حقّ من عادلانه است و تصميم تو در باره من انجام پذيرفته است. بار خدايا! به حقّ هر نامى كه از آنِ توست و آن را در كتاب خويش فرو فرستاده‌اى، يا به يكى از آفريدگانت آموخته‌اى، يا به علم غيب خود اختصاصش داده‌اى، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرستى و قرآن را نور ديده‌ام، بهار دلم، زداينده اندوهم و از بين برنده غمم قرار دهى. خدا، خدا، پروردگار من است. هيچ چيز را شريك او نمى‌گردانم".

ق- اذان گفتن در گوش‌

371. امام على عليه السلام: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مرا اندوهگين ديد و فرمود: «اى پسر ابوطالب! تو را اندوهگين مى‌بينم». گفتم: اين چنين است. فرمود: «خانواده‌ات را وادار كه در گوش تو اذان بگويند؛ زيرا آن، دواى غم است». من هم انجامش دادم؛ اندوهم برطرف گرديد.

4/ 5: درمان طبيعى‌

الف- خوردن انگور، بويژه انگور سياه‌

372. امام صادق عليه السلام: يكى از پيامبران، از دچار شدن به اندوه، به خداوند شِكوه كرد.