غصّه‌هايم، آن سان كه تو مى‌خواهى، آن گونه كه تو مى‌خواهى، و از هر جا كه تو مى‌خواهى، مرا كفايت فرما.

325. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله‌- خطاب به على عليه السلام-: اى على! هر گاه چيزى اندوهگينت ساخت، بگو:

خداوندا! با چشم خود- كه به خواب نمى‌رود- از من محافظت كن، و به ستونت- كه خم نمى‌گردد- عهده‌دار كار من باش، و به قدرت و استيلاى خود بر من، ببخشايم. وقتى تو اميد منى، هلاك نمى‌شوم. پروردگارا! بسا نعمتى كه ارزانى‌ام ساختى و سپاسم بر آن ناچيز بود و بسا گرفتارى‌اى كه مرا بدان آزمودى و شكيبايى‌ام در برابرش اندك بود. اى كسى كه با وجود ناچيز بودن سپاسم در برابر نعمتش، محرومم نساخت. اى كسى كه عليرغم كم‌صبرى‌ام بر آزمونش، تنهايم ننهاد. اى كسى كه شاهد خطاكارى من بود و رسوايم نكرد. اى برخوردار از نيكى پايان‌ناپذير و اى دارنده نعمت شمارناپذير را از تو مى‌خواهم كه بر محمّد و خاندانش درود فرستى، و با يارىِ توست كه دشمنان و زورگويان را پس مى‌زنم.

326. سنن الترمذى‌- به نقل از انس-: هر گاه پيشامدى، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را غمگين مى‌ساخت، مى‌فرمود: «اى زنده، اى پاينده! به مهرورزى‌ات فريادخواهى مى‌كنم».

327. تاريخ دمشق‌- به نقل از ضحّاك-: موسى عليه السلام هنگامى كه به سوى فرعون رهسپار گرديد و نيز پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در روز [جنگ‌] حنين چنين دعا كرد و هر شخص غمزده‌اى [شايسته است اين گونه‌] دعاكند: بودى و هستى. تو زنده ناميرايى.

چشم‌ها به خواب مى‌روند و ستارگان به خاموشى مى‌گرايند و تو زنده پاينده‌اى.

چُرت و خواب، تو را نمى‌گيرد.