ادامه داشت تا اين كه در قرن نوزدهم ميلادى، فيلسوف انگليسى، جرمى بنتام،[52] ديدگاه «فايده‌گرايى»[53] را از آن اقتباس كرد و پس از او، جان استوارت ميل،[54] به. تشريح آن پرداخت و با تفاوت‌هايى آن را تبيين كرد.

پس از جدايى روان‌شناسى از فلسفه، رويكرد لذّت‌گرايى در آثار روان‌شناسان به روشنى مشهود بود. ويترسو،[55] در اين زمينه بويژه به جِيمز، ثراندايك،[56] وونت‌[57] و .. فرويد[58] اشاره دارد.[59] ثراندايك به مؤلّفه لذّت در اصل اثر خود پرداخته است. در. نظريه سه‌بعدىِ وونت در باره «تجربه هوشيار»، يك بُعد مهم، كيفيت لذّت بود.

هم‌زمان با وونت، جيمز در بررسى حالت‌هاى عاطفى در مورد احساسات لذّت و عدم لذّت ناشى از تغييرات بدنى، به نظريه‌پردازى پرداخت. در نظريه فرويد نيز لذّت و اصل لذّت، جايگاه خاصّى دارد.

به مرور زمان، كاستى‌هاى لذّت‌گرايى مشخّص شد و مشاهدات و مطالعات تجربى نشان داد كه لذّت‌گرايى نمى‌تواند شادكامى و سعادتمندى را به ارمغان آورد.

به همين جهت، آرام‌آرام مخالفت‌ها با اين رويكرد شكل گرفت. اديت ويكوف جولسون، استاد روان‌شناسى دانشگاه جورجيا در اين باره مى‌گويد: «فلسفه كنونى ما در باره بهداشت روان، بر اين پايه استوار است كه مردم بايد شاد و خوش‌حال‌

[52]Bentham ,J .

[53]Utilit arianism .

[54]JohnSt uartMill .

[55]Vitterso ,J .

[56]Thorndik .

[57]Wundt ,W .M .

[58]Freud .

[59]

Vitterso, J.) 9002(. Hedonics. IntheEnc ycl opediaof PositiveP sychology.) Ed.(, byS. J. Lopez, USA: Wiley- Blachwell.