سوى آنان مى‌افكند، و با مرگ، خُردشان مى‌كند.

190. امام على عليه السلام: دنيا، سايه ابر است؛ رؤيايى است كه خفته مى‌بيند؛ شادىِ پيوسته به غم و عسل آميخته به زهر است؛ زداينده نعمت‌ها و خورنده ملّت‌ها و جلب كننده رنج‌هاست.

3/ 5: آسيب‌هاى خيالى‌

الف- اندوه روزى كه فرا نمى‌رسد!

191. امام على عليه السلام: روزى دو گونه است: يكى آنچه تو در پىِ آنى، و يكى آنچه او در پىِ توست. پس اگر به دنبالش نروى، او به دنبال تو خواهد آمد. از اين رو، در يك روز، به قدر يك سال نگران و غمگين نباش؛ كه در هر روز غم همان روز تو را كافى است. اگر يك سال از عمرت مانده باشد، خداوند از پس هر روز، روزىِ تازه‌ات را خواهد داد، و اگر يك سال از عمرت نمانده باشد. پس چرا غم و اندوهِ زمانى را مى‌خورى كه از آنِ تو نيست؟!

192. امام على عليه السلام: كار را استوار بنيان بگذار و فريب آرزو را نخور و غم فردا را امروز به خود راه مده كه غم امروز، براى خود كافى است و چون فردا شود، بدان خواهى پرداخت؛ چرا كه اگر امروز غصّه فردا را هم به دوش كشى، اندوه و رنج خود را افزوده‌اى و رنج چندين روز را در يك روز بر خود تحميل كرده‌اى. در نتيجه، اندوهت گران و دلْ‌مشغولى‌ات بسيار و زحمتت فراوان و عملت به خاطر آرزويت، سست خواهد بود.

اگر دل خود را از آرزو تهى مى‌كردى، هر آينه در عملْ جدّيت مى‌ورزيدى.

آرزوى امروز تو، از دو جهت به تو زيان مى‌رسانَد: اين كه كار امروز را به فردا