بعيد
نمىنمايد كه سهراب، اين شعر زيبا را وامدار حديثى باشد كه در آن، سخن از شهرى در
پشت درياها به ميان آمده است. در اين حديث، مىخوانيم:
خداى
را در پشت درياها، شهرى است كه وسعت آن، به اندازه چهل روز مسير خورشيد است. در آن
شهر، مردمى زندگى مىكنند كه خدا را نافرمانى نمىكنند و شيطان را نمىشناسند.[555]