مُردگان خود را زيارت كنيد؛ زيرا آنان، از ديدار شما، خوش‌حال مى‌شوند. انسان، حاجت خود را بايد در كنار قبر پدر و مادرش و پس از آن كه براى آن‌ها دعا كرد، [از خدا] بخواهد.

اسلام، زيارت را به عنوان آيينى دينى پذيرفت و براى آن، آداب ويژه‌اى را ارائه داد. در متون دينى، بر زيارت خويشاوندان، مؤمنان، دانشمندان، اولياى الهى و به‌ويژه اهل بيت پيامبر (ص) سفارش بسيارى شده است. دقّت در سفارش اسلام، بيانگر تشويق دين به ارزش‌هاى والاى توحيدى و انسانى است؛ زيرا زيارت كننده با زيارت قبور بزرگان، از تلاش ايشان براى صالح‌سازى فرد و جامعه، سپاس‌گزارى مى كند و خدا را به پاس آفرينش انسان‌هاى پاك، مى‌ستايد.

سيره پيامبر خدا (ص) نيز بيانگر اهمّيت زيارت مُردگان و تشويق به اين سنّت مفيد و سازنده است. پيامبر خدا (ص) در واقعه صلح حَديبيه، به منطقه ابواء، واقع در ميان راه مكّه و مدينه رسيد و خداوند، به پيامبر (ص) اجازه داد تا قبر مادرش آمنه را زيارت كند.

پيامبر (ص) مزار مادرش را تعمير كرد و بر سرِ مزارش چندان گريست كه مسلمانان، از گريه او گريستند.[269] سپس در كنار قبر مادر، وضو ساخت و نماز گزارد.[270] مسلم نيشابورى، از بزرگان مكتب خلفا، ماجراى زيارت قبر مادر پيامبر (ص) را آورده است و در ادامه، به نقل از پيامبر (ص) آورده است:

فَزُوروا القُبُورَ فإِنَّها تُذَكِّرُ المَوتَ.[271]

قبرها را زيارت كنيد، كه به ياد آورنده مرگ است.

پيشوايان دين، در هنگام زيارت قبور، اطرافيان خود را با اندرزهاى سازنده و تأثيرگذار مى‌نواختند و بدين سان، زيارت را از تنها پديده‌اى عاطفى بودن، خارج مى‌ساختند و خداباورى و پارسايى را تعليم مى‌دادند، چنان كه امام على (ع) پس از زيارت اهل قبور و سخن گفتن با خفتگان در خاك، به يارانش رو كرد و فرمود:

[269]. الطبقات الكبرى، ج 1، ص 117.

[270]. السيره الحلبية، ج 2، ص 678.

[271]. صحيح مسلم، ج 3، ص 65.