أَما لَو اذِنَ لَهُم فِى الكلامِ لَأَخبَرُوكم أَنَّ خَيرَ الزّادِ التَّقْوى.[272]

بدانيد كه اينان، اگر اجازه سخن گفتن مى‌داشتند، به شما خبر مى‌دادند كه: بهترين ره‌توشه، پرهيزگارى است.

زيارت پيشوايان دين‌

زيارت پيامبر خدا (ص) و اهل بيت (ع)، برترين زيارت است. تمامى قرآن‌باوران، به خاندان پيامبر (ص) عشق مى‌ورزند و بدين‌سان، رسالتِ برترين برگزيده خدا را ارج مى‌نهند:

(قُلْ لا أَسْئَلُكمْ عَلَيهِ أَجْراً إِلّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى.

[273] بگو: بر اين [رساندن پيام‌]، هيچ مزدى از شما نمى‌خواهم، مگر دوستى درباره‌

خويشاوندان [نزديكم‌]).

زيارت امامان شيعه، پاسخ عملى به دعوت محبّت‌آفرين قرآن كريم بوده، پيوندى ناگسستنى با فرمان پروردگار دارد و بى ترديد، سرانجامى نيكودر پيشِ روى زائران اهل بيت (عليهم السلام) است:

(وَ الَّذينَ يصِلُونَ ما أَمَرَ اللهُ بِهِ أَنْ يوصَل ..... أُولئِك لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ.

[274] و آنان كه بدانچه خداوند فرموده است كه بپيوندند، مى‌پيوندند ...، آنان راست سرانجام [نيك‌] آن سراى).

در ميان زيارات امامان شيعه، بر زيارت امام حسين و امام رضا (عليهماالسلام)، تأكيد بيشترى شده است؛ امّا اين بدان معنا نيست كه زيارت ديگر ائمّه، از ثواب كمترى برخوردار باشد در روايتى از امام صادق (ع) مى‌خوانيم:

مَن زارَ واحِداً مِنّا كانَ كمَن زار الحُسينَ (ع).[275]

[272]. الأمالى، صدوق، ص، ح.

[273]. سوره شورا، آيه 23.

[274]. سوره رعد، آيه 21- 22.

[275]. ثواب الأعمال، ص 98.