3. خلاصه فصل‌

از آنچه گذشت، روشن شد كه شادكامى، ساختارى دو بُعدى دارد كه عبارت اند از: رضامندى و نشاط. مراد از رضامندى، احساس خرسندى از مجموع زندگى است و مراد از نشاط نيز سرزندگى، بشّاشى و پويايى در مجموع زندگى است. البته رضامندى در يك نگاهِ تحليلى، خود به چهار قسم تقسيم مى‌شود و اين بدان جهت است كه ابعاد زندگى در يك نگاه كلان، به رويدادها و تكليف‌ها تقسيم مى‌شوند. سپس رويدادها به دو بُعد خوشايند و ناخوشايند، و تكاليف به دو بُعد بايد و نبايد تقسيم مى‌شوند. رضامندى در هر كدام از اين ابعاد، نام مخصوص دارد؛ از اين رو، رضامندى به شكر در خوشايند، صبر در ناخوشايند، رغبت به بايدها و كراهت از نبايدها تحليل مى‌شود. همچنين نشاط، بر اساس ابعاد مادى و معنوى انسان، به دو بُعد نشاط مادى و معنوى تقسيم مى‌شود. بنا بر اين، شادكامى، ابعاد شش‌گانه دارد.