نام کتاب : الگوى اسلامى شادكامى با رويكرد روان شناسى مثبت گرا نویسنده : پسنديده، عباس جلد : 1 صفحه : 577
اخلاقى اند-. وانگهى در بخش عوامل تحقّقبخش شادكامى نيز باز پاى
فضايل اخلاقى به ميان مىآيد كه در جاى خود بيان شد. از اين رو، مىتوان گفت كه در
نوع و تعداد فضيلتهاى اخلاقى و همچنين در طبقهبندى آنها و جايگاهشان در نظام
شادكامى، تفاوتهايى بين ديدگاه اسلام و ديدگاه سليگمن وجود دارد.
رابعاً
مراد سليگمن از زندگى بامعنا، جهت، متعالى دادن به تلاشها و فعّاليتهاست. از اين
رو، با نظريه معنادرمانى[2180] ويكتور فرانكل، نزديك است.
نظريه فرانكل، بر معناجويى افراد در زندگى تأكيد دارد. او معتقد است كه رفتار
انسانها نه بر پايه لذّتگرايى نظريه روانكاوى فرويد و نه بر پايه نظريه
قدرتطلبى آدلر است؛ بلكه انسانها در زندگى به دنبال معنا و مفهومى براى زندگى
خود هستند.[2181] اگر فردى نتواند معنايى در
زندگى خويش بيابد، احساس پوچى به او دست مىدهد و از زندگى نااميد مىشود و ملالت
و خستگى از زندگى، تمام وجودش را فرا مىگيرد؛ امّا به لحاظ مطالعات اسلامى،
معنادارى- كه در ادبيات قديم از آن به عنوان فلسفه زندگى يا هدف و نيت رفتارها ياد
مىشد-، از جايگاه بلندى برخوردار است.[2182]
از اين رو، به ديدگاه اسلام نيز نزديك است.
البته
در اين كه «معناى زندگى چيست؟ و جايگاهش در الگوى شادكامى كجاست؟»، ممكن است
تفاوتهايى بين اين دو باشد. اين با اصل نظريه توحيد در شادكامى، ارتباط تنگاتنگ و
تفكيكناپذير پيدا مىكند. همان گونه كه آن جا بيان شد، از ديدگاه اسلام، «الله»
تنها مسئله ارزشمندى است كه مىتواند معناى زندگى انسان قرار گيرد و به همه
تلاشها و ابعاد زندگى انسان جهت دهد. لذا از ديدگاه اسلام، معنادارى، پس از
توحيد، در رأس عوامل شادكامى قرار دارد كه به تمام زندگى جهت مىدهد و بر هر دو
بخش نشاط و رضامندى، سايه مىگستراند و اختصاصى به بُعد خاصّى از آن ندارد. بر
اساس معارف اسلام، هم نشاط زندگى، هم بُعد حوادث (خوشايند و ناخوشايند) و هم بُعد
وظايفِ (بايد و نبايدِ) زندگى بايد در راستاى حركت به سوى
خداوند
تنظيم شوند و رنگ الهى به خود بگيرند. با اين بيان، روشن مىشود كه معنادارى در
نظريه شادكامى اسلام، هم در مفهوم و هم در جايگاهش، با نظريه سليگمن تفاوت دارد.
الله، معناى زندگى در تفكّر اسلامى است، به خلاف نظريه سليگمن و نيز جايگاه آن در
رأس عوامل قرار دارد؛ در حالى كه سليگمن، آخرين مرحله را معنادارى مىداند. در
ديدگاه اسلام، از همان آغاز و در تمام مراحل زندگى بايد اين معنا (يعنى الله)
جريان داشته باشد. البته اين با تكامل منافات ندارد.