اعتدال، با محوريت «نيروهاى بازدارنده از زياده‌روى»، شامل توانمندى‌هاى: بخشش،[2118] فروتنى (حيا)،[2119] دورانديشى،[2120] و خودگردانى.[2121]

تعالى، با محوريت «نيروهاى پيوند دهنده با جهان برتر»، شامل توانمندى‌هاى: اقرار به زيبايى و شگفتى،[2122] سپاسگزارى،[2123] اميد،[2124] شوخ طبعى،[2125] و ديندارى (ايمان مذهبى).[2126]

سليگمن معتقد است كه زندگى درگيرانه نمى‌تواند به عنوان حالتى دائمى در نظر گرفته شود؛ بلكه اين زندگى، نوعى كمال پيوسته توانمندى‌ها و ارزش‌هاى فرد است. بنا بر اين زندگى درگيرانه، نوعى زندگى در حال كمال يا رشد مداوم است.[2127] بر همين اساس، دانشمندان از مداخله‌هايى براى تحقّق اين نوع زندگى استفاده نموده‌اند كه در ادامه به آنها اشاره مى‌كنيم.

برنامه مبتنى بر استفاده از توانمندى‌ها و فضايل شخصى‌

شناسايى توانمندى‌هاى مَنِشى (ذاتى) افراد، خود به خود امرى برانگيزاننده بوده و آنان پس از شناخت توانمندى‌هاى برتر خود براى استفاده از آنها انگيزه بالايى پيدا مى‌كنند؛ امّا علاوه بر اين شناخت و استفاده از توانمندى‌ها، مداخله‌اى كه پترسون تحت عنوان «فنّ استفاده از توانمندى‌هاى مَنِشى به شيوه‌هاى نو» از آن ياد مى‌كند، به افراد مى‌آموزد تا در كنار روش‌هاى مرسوم و معمولى‌اى كه تاكنون از توانمندى‌هاى خويش استفاده مى‌كرده‌اند، سعى كنند تا از اين توانايى‌ها به شكل‌ها و روش‌هاى تازه‌ترى هم بهره ببرند.[2128]

در يك مطالعه بين‌المللى كه پارك، پترسون و سليگمن در 54 كشور گوناگون دنيا انجام داده بودند- و گزارشى از آن در كتاب پترسون آمده است-، محقّقان پى بردند كه توانمندى‌هايى كه در بيشتر كشورها بالاترين حدّ موافقت با آنها در بين مردم به چشم مى‌خورد، عبارت اند از: مهربانى، انصاف، سخاوت، شكرگزارى و گشودگى ذهنى.[2129]

[2118].Forgiveness .

[2119].Modesty .

[2120].Prudence .

[2121].Self -regulation .

[2122].Appreciation of beauty and excellence .

[2123].Gratitude .

[2124].Hope .

[2125].Humor .

[2126].Religiousness .

[2127]. يورگنسن و نفستاد، 2004؛ به نقل از براتى، 1388.

[2128]. پترسون، 2006؛ به نقل از براتى، 1388.

[2129]. براتى، 1388، ص 81.