آدامز[1980] نشان داد كه در سال‌هاى 1980 و 1992 م، شاخص‌هاى عينى براى آمريكايى‌هاى سياه‌پوست، كاهش يافت؛ امّا خشنودى و رضايت از زندگى افزايش يافت، هر چند در شادى و لذّت آنها كاهش نيز مشاهده شد. به همين جهت، آرگايل تصريح مى‌كند كه عوامل عينى به تنهايى علّت خشنودى نيستند. لذا به عوامل غير عينى پرداخته و آنها را اين گونه معرفى نموده است: 1. مقايسه اجتماعى (از نوع نزولى)؛ 2. سازگارى با رويدادهاى منفى؛ 3. خوشبينى و تفكّر مثبت (از راه: تفكّر در باره رويدادهاى مثبت، اسناد درونى)؛ 4. مذهب.[1981]

همان گونه كه مشهود است، برخى از عوامل مربوط به بُعد هيجانى با بُعد شناختى شادكامى تداخل دارند كه به نظر وى در هر دو زمينه، كارايى خواهند داشت. البته برخى از اين مجموعه عوامل نيز به برطرف كردن عواطف منفى نيز كمك مى‌كنند كه بدين وسيله، سه بُعد شادكامى از نظر وى تكميل مى‌شود. روان‌شناسانى كه در اين حوزه قلم مى‌زنند، عوامل گوناگون آن را به تفصيل بررسى نموده و تحقيقات آن را طرح كرده‌اند كه در ادامه به آنها اشاره خواهيم كرد:

شوخى و خنده: شوخى، حالت مثبت در ذهن و بيان عاطفه مثبت است كه هم خُلق مردم را بهبود مى‌بخشد و هم خودش ناشى از خُلق مثبت است و مى‌تواند تأثير عميقى بر شادى داشته باشد. لذا يكى از شايع‌ترين و مؤثّرترين روش‌هاى القاى خُلق مثبت است. در عين حال، شوخى و خنده، رويدادهاى استرس‌زا را كم مى‌كند و نگاه فرد را به جنبه‌هاى شاد آن معطوف مى‌سازد. لذا نقش مراقبتى نيز دارد كه موجب كاهش عواطف منفى مى‌گردد.[1982]

روابط اجتماعى: وى اين موضوع را در چند قسم بحث كرده است: الف. روابطه دوستانه؛[1983] ب. عشق و ازدواج؛[1984] ج. خانواده.[1985] وى اثر مثبت هر كدام را در چند امر بررسى كرده است: تحرّك عواطف مثبت؛ شادى؛ سلامت روانى؛ و سلامت جسمانى. وى معتقد است كه از راه اين چهار اثر، آن سه دسته از تعامل‌هاى اجتماعى، موجب هيجانات مثبت مى‌شوند. وى تصريح مى‌كند كه «توضيح كلّى اين آثار مربوط به اثر مثبتى است كه توسط مشاركت در فعّاليت‌هاى لذّت‌بخش، مبادله علائم غير كلامى مثبت، سلامت روانى توسط ارتباطات مثبت- كه مانع استرس مى‌شود- و سلامتى توسط فعّاليت‌هاى هيجانى سيستم بيولوژيك و توسط رفتار بهداشتى بهتر انجام مى‌شود».[1986]

[1980].Adams .

[1981]. كزّازى، 1386، ص 20.

[1982]. آرگايل، 1382، ص 93- 118.

[1983]. همان، ص 120.

[1984]. همان، ص 128.

[1985]. همان، ص 135.

[1986]. همان، ص 145.