فِى الإِساءَةِ إلى نَفسِهِ. ولَيسَ بَينَ الإِحسانِ وَالإِساءَةِ مَنزِلَةٌ، فَلِأَهلِ الإِحسانِ عِندَ رَبِّهِمُ الجَنَّةُ، ولِأَهلِ الإِساءَةِ عِندَ رَبِّهِمُ النّارُ.[1524]

هر كس به كمال رساندنِ خويش، خوش‌حالش مى‌سازد، فرمان‌بردار خداست؛ چرا كه هر كه از خدا اطاعت كند، نهايتِ نيكى را به خويش كرده است. و از ارتكاب معصيت‌هاى خدا بپرهيزيد؛ چرا كه هر كس پرده‌درى نمايد و خدا را نافرمانى كند، نهايت بدى را به خود كرده است. بين نيكى و بدى، جايگاهى نيست. پاداش نيكوكاران نزد پروردگارشان، بهشت است و كيفر بدكاران نزد پروردگارشان، آتش.

و در بخش ديگرى از آن چنين آمده است:

...

فَأَعطُوا اللّهَ مِن أنفُسِكمُ الاجتِهادَ فى طاعَتِهِ، فَإِنَّ اللّهَ لا يدرَك شَى‌ءٌ مِنَ الخَيرِ عِندَهُ إلّا بِطاعَتِهِ وَاجتِنابِ مَحارِمِهِ الَّتى حَرَّمَ اللّهُ فى ظاهِرِ القُرآنِ وباطِنِهِ، فَإِنَّ اللّهَ تَبارَك وتَعالى قالَ فى كتابِهِ وقَولُهُ الحَقُّ: (وذَروا ظاهِرَ الإِثمِ وباطِنَهُ). وَاعلَموا أنَّ ما أمَرَ اللّهُ بِهِ أن تَجتَنِبوهُ فَقَد حَرَّمَهُ. وَاتَّبِعوا آثارَ رَسولِ اللهِ (ص) وسُنَّتَهُ فَخُذوا بِها، ولا تَتَّبِعوا أهواءَكم وآراءَكم فَتَضِلّوا، فَإِنَّ أضَلَّ النّاسِ عِندَ اللّهِ مَنِ اتَّبَعَ هَواهُ ورَأيهُ بِغَيرِ هُدًى مِنَ اللّهِ. وأحسِنوا إلى أنفُسِكم مَا استَطَعتُم، فَ- (إِن أحسَنتُم أحسَنتُم لِأَنفُسِكم وإن أسَأتُم فَلَها) ....

[1525] ... پس در طاعت خدا كوشا باشيد؛ زيرا به كمترين چيز از خير و خوبى‌هايى كه نزد خداست، نمى‌توان رسيد، مگر با طاعت او و دورى كردن از حرام‌هايش كه خداوند در ظاهر و باطن، قرآن آنها را حرام ساخته است. خداوند- تبارك وتعالى- در كتاب خود گفته است و گفته او حقّ است، كه: (ظاهر و باطن گناه را رها كنيد). بدانيد كه هر آنچه خداوند به دروى از آن فرمان داده، بى‌گمان آن را حرام كرده است. از شيوه و سنّت پيامبر خدا (ص) پيروى كنيد و آن را فراچنگ داريد و از خواهش دل و آراى خود پيروى نكنيد كه گم‌راه مى‌شويد؛ زيرا گم‌راه‌ترين مردم از نظر خدا كسى است كه از دلخواه و رأى خويش پيروى كند، بى آن كه ره‌نمودى از جانب خدا داشته باشد. تا مى‌توانيد به خودتان خوبى كنيد؛ چرا كه (اگر نيكى كنيد به خويشتن نيكى كرده‌ايد و اگر بدى كنيد، به زيان خود كرده‌ايد) ....

به بيان ديگر، طاعت و معصيت، داراى حقيقت دولايه‌اى هستند: لايه ظاهر و نمايان، و لايه باطن و پنهان. لايه آشكار طاعت، ناخوشايند است و لايه آشكار معصيت، خوشايند است؛ امّا باطن و لايه پنهان هر دو، خوشايندند؛ چون بر اساس مصلحت انسانْ تنظيم شده‌اند. شايد انجام دادن‌

[1524]. الكافى، ج 8، ص 11، ح 1؛ بحار الأنوار، ج 78، ص 220، ح 93.

[1525]. الكافى، ج 8، ص 7، ح 1؛ بحار الأنوار، ج 78، ص 216، ح 93 ..