گيبل‌[77] و هايت،[78] اصل را «شكوفايى يا عملكرد بهينه» قرار داده‌اند و بر همين اساس، روان‌شناسى مثبت‌گرا را «مطالعه شرايط و فرايندهاى دخيل» در اين مسئله مى‌دانند.[79] شلدون، فردريكسون،[80] راسوند،[81] چيكزنت مى‌هاى‌[82] و هايت نيز روان‌شناسى مثبت‌گرا را اين‌گونه تعريف كرده‌اند: «مطالعه علمى كاركردهاى بهينه آدمى با هدف كشف و ارتقاى عواملى كه به افراد، اجتماعات محلّى و جوامع بزرگ اجازه مى‌دهد تا به رشد و شكوفايى دست يابند».[83]

سليگمن و چيكزنت مى‌هاى، بر «شرايط مثبت زندگى» تأكيد دارند و بر همين اساس، هدف روان‌شناسى مثبت‌گرا را تغيير در نوع پرداخت روان‌شناسى، از اشتغال خاطر صِرف به بدترين امور در زندگى، به پرداختن به شرايط مثبت مى‌دانند».[84]

سونيا لوبوميرسكى‌[85] و آليسون آبه‌[86] نيز «رشد، شكوفايى و عملكرد بهينه» را محور روان‌شناسى مثبت‌گرا مى‌دانند و بر همين اساس، كار روان‌شناسان مثبت‌گرا را «بررسى عوامل» اين امور معرفى مى‌كنند.

همچنين برخى ديگر مانند داك ورث،[87] استين‌[88] و سليگمن، در مقاله جامعى در نخستين شماره مجلّه سال‌نامه روان‌شناسى بالينى،[89] اساس را بر «تجربه‌هاى مثبت و صفات فردى مثبت» مى‌دانند. لذا معتقدند كه كار روان‌شناسى مثبت‌گرا «مطالعه علمى اين امور و نهادهاى تسهيل كننده رشد آنها» است.[90]

جمع‌بندى‌

از آنچه گذشت، روشن مى‌گردد كه هر چند در باره روان‌شناسى مثبت‌گرا تعريف‌هاى گوناگونى ارائه شده، با اين‌حال، همگى دو ركن دارند: يكى محور روان‌شناسى مثبت‌گرا و هدف آن؛ ديگرى‌

[77].Gable ,S .L .

[78].Haidt ,J .

[79]. گيبل و هايت، 2005؛ به نقل از براتى، 1388.

[80].Fredrickson ,B .L .

[81].Rathunde .

[82].Csikszen tmihalyi ,M .

[83]. كامپتون، 2005؛ به نقل از براتى، 1388.

[84]. سليگمن و مى هاى، 2000؛ به نقل از براتى، 1388.

[85].Lyubomirsky ,S .

[86].Allison Abbe .

[87].Duckworth ,A ,L .

[88].Steen ,T .A .

[89].Annual Reviw of Clinical Psychology .

[90]. واك ورث، استين و سليگمن، 2005؛ به نقل از براتى، 1388.