در آن هنگام كه بلا بر وى نازل مى‌گردد، دعايش مستجاب مى‌شود و هر كس پيش‌تر دعا نكند و بعد، بلا بر او نازل گردد، دعايش مستجاب نمى‌شود.[777] لذا اميرمؤمنان (ع) تصريح مى‌كند:

تَقَدَّموا بِالدُّعاءِ قَبلَ نُزولِ البَلاءِ.[778]

پيش از نازل شدن بلا، دعا كنيد.

خداوند- تبارك و تعالى- به داوود (ع) وحى فرمود:

اى داوود! در روزهاى خوشى‌ات مرا ياد كن، تا در روزهاى رنج و ناخوشى‌ات، تو را پاسخ گويم.[779]

از امام زين العابدين (ع) نقل شده كه چيزى مانند پيش‌دستى نمودن در دعا كردن نديدم؛ چرا كه اجابت دعا، هميشه براى بنده، حاضر نيست.[780]

به همين جهت، يكى از خواسته‌هاى امام زين العابدين (ع) از خداوند متعال، اين است كه در خوشايند نيز او را اهل دعاى خالصانه و متضرّعانه قرار دهد.[781]

در روايتى از امام رضا (ع) نقل شده كه امام باقر (ع) پيوسته مى‌فرمود:

ينبَغى لِلمُؤمِنِ أن يكونَ دُعاؤُهُ فِى الرَّخاءِ نَحوا مِن دُعائِهِ فِى الشِّدَّةِ، لَيسَ إذا اعطِى فَتَرَ! فَلا تَمَلَّ الدُّعاءَ؛ فَإِنَّهُ مِنَ اللهِ عز و جل بِمَكانٍ.[782]

مؤمن بايد دعاكردنش در هنگام آسايش، همانند دعاكردنش در هنگام سختى باشد، نه اين كه هرگاه به او عطا شد، [در دعا كردن‌] سست شود. پس، از دعا كردن خسته مشو؛ چرا كه دعا، نزد خداوند عزّ وجلّ جايگاهى والا دارد.

بنا بر اين، بر اساس روايات، دعا كردن در هنگام آسايش، نيازهاى هنگام گرفتارى را برآورده مى‌سازد.[783] لذا هر كس بترسد كه بلايى به او برسد و قبل از آن دعا كند، خداوند عزّ وجلّ هرگز آن‌

[777]. امام زين العابدين( ع): مَن تَقَدَّمَ فِى الدُّعاءِ قَبلَ أن ينزِلَ بِهِ البَلاءُ استُجيبَ لَهُ إذا نَزَلَ بِهِ البَلاءُ، ومَن لَم يتَقَدَّم فِى الدُّعاءِ ثُمَّ نَزَلَ بِهِ البَلاءُ لَم يستَجَب لَهُ( فلاح السائل، ص 107، ح 45).

[778]. الخصال، ص 618، ح 10؛ تحف العقول، ص 108؛ بحار الأنوار، ج 93، ص 380، ح 1.

[779]. امام زين العابدين( ع): أوحَى اللهُ- تَبارَك وتَعالى- إلى داوُودَ( ع): يا داوُودُ، اذكرنى فى أيامِ سَرّائِك، كى أستَجيبَ‌[ لَك‌] فى أيامِ ضَرّائِك( قرب الإسناد، ص 215؛ مكارم الأخلاق، ج 2، ص 10، ح 1991).

[780]. امام زين العابدين( ع): لَم أرَ مِثلَ التَّقَدُّمِ فِى الدُّعاءِ؛ فَإِنَّ العَبدَ لَيسَ يحضُرُهُ الإِجابَة فى كلِّ وَقتٍ( الإرشاد، ج 2، ص 151؛ كشف الغمّة، ج 2، ص 300؛ المناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 164؛ تاريخ دمشق، ج 41، ص 382.

[781]. امام زين العابدين( ع)- مِن دُعائِهِ عِندَ الشِّدَّة-: اللهمَّ ... اجعَلنى مِمَّن يدعوك مُخلِصا فِى الرَّخاءِ، دُعاءَ المُخلِصينَ المُضطَرّينَ لَك فِى الدُّعاءِ، إنَّك حَميدٌ مَجيدٌ( الصحيفة السجادية، ص 96، الدعاء 22).

[782]. الكافى، ج 2، ص 488، ح 1؛ عدّة الداعى، ص 186؛ بحار الأنوار، ج 93، ص 367، ح 1.

[783]. امام صادق( ع): إنَّ الدُّعاءَ فِى الرَّخاءِ يستَخرِجُ الحَوائِجَ فِى البَلاءِ( الكافى، ج 2، ص 472، ح 3).