333. عنه صلى الله عليه و آله: لا يَزالُ اللّهُ عز و جل مُقبِلًا عَلَى العَبدِ و هُوَ في صَلاتِهِ ما لَم يَلتَفِت، فَإِذَا التَفَتَ انصَرَفَ عَنهُ‌[482].

334. عنه صلى الله عليه و آله: مَا التَفَتَ عَبدٌ قَطُّ في صَلاتِهِ إلّا قالَ لَهُ رَبُّهُ: أينَ تَلتَفِتُ [يَا] ابنَ آدَمَ، أنَا خَيرٌ لَكَ مِمّا تَلتَفِتُ إلَيهِ‌[483].

335. عنه صلى الله عليه و آله: مَن عَرَفَ مَن عَلى يَمينِهِ و شِمالِهِ مُتَعَمِّدًا فِي الصَّلاةِ فَلا صَلاةَ لَهُ‌[484].

336. الإمام عليّ عليه السلام: الالتِفاتُ فِي الصَّلاةِ اختِلاسٌ مِنَ الشّيطانِ، فَإِيّاكُم و الالتِفاتَ فِي الصَّلاةِ، فَإِنَّ اللّه تَبارَكَ و تَعالى يُقبِلُ عَلَى العَبدِ إذا قامَ فِي الصَّلاةِ، فَإِذا التَفَتَ قالَ اللّهُ تَبارَكَ و تَعالى: يَا ابنَ آدَمَ، عَمَّن تَلتَفِتُ؟ ثَلاثًا فَإذَا التَفَتَ الرّابِعَةَ أعرَضَ اللّهُ عَنهُ‌[485].

337. الإمام الصادق عليه السلام: إذَا استَفتَحَ العَبدُ صَلاتَهُ أقبَلَ اللّهُ عَلَيهِ بِوَجهِهِ الكَريمِ و وَكَّلَ بِهِ مَلَكًا يَلتَقِطُ القُرآنَ مِن فيهِ التِقاطًا، فَإِن أعرَضَ العَبدُ عَن صَلاتِهِ أعرَضَ اللّهُ عَنهُ و وَكَّلَهُ إلَى المَلَكِ، و إن أقبَلَ عَلى صَلاتِهِ بِكُلِّهِ أقبَلَ اللّهُ عَلَيهِ بِوَجهِهِ الكَريمِ حَتّى تُرفَعَ صَلاتُهُ كامِلَةً، و إن سَها فيها أو غَفَلَ أو شَغَلَ بِشَي‌ءٍ غَيرِها رُفِعَ مِن صَلاتِهِ بِقَدرِ ما أقبَلَ عَلَيهِ مِنها، و لا يُعطَى القَلبُ الغافِلُ شَيئًا[486].

338. عنه عليه السلام‌ في قَولِهِ تَعالى: «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً»[487]: قُم فِي الصَّلاةِ و لا تَلتَفِت يَمينًا و لا شِمالًا[488].

332. در توضيح گفتار يحيى به بنى اسرائيل: خداوند شما را به نماز فرمان داده است، پس هرگاه نماز مى‌خوانيد به اين سو و آن روى نگردانيد، كه خدا در نماز رو به چهره بنده‌اش مى‌كند تا آنگاه كه او روى گرداند.

333. پيوسته خداى عز و جل در نماز رو به بنده‌اش دارد، تا آنگاه كه روى نگردانده است. پس اگر روى گرداند، خدا نيز روى مى‌گرداند.

334. هيچگاه بنده در نمازش روى نمى‌گرداند، جز اينكه پروردگارش به او مى‌گويد: اى فرزند آدم، به كجا رو مى‌كنى؟ من براى تو از آنچه بدان روى آورده‌اى، بهترم.

335. هر كس در نماز از روى قصد به آن كه در چپ و راستش هست، پى‌ببرد، نمازى ندارد.

336. امام على عليه السلام: روى گرداندن در نماز، ربودنى از شيطان است. پس مبادا در نماز به اين‌سو و آن‌سو روى گردانيد، كه خداوند تبارك و تعالى، هنگام به نماز ايستادن بنده، به او روى مى‌آورد و آنگاه كه روى‌گرداند، خداوند تبارك و تعالى مى‌گويد: اى فرزند آدم، از چه كسى روى مى‌گردانى؟ تا سه بار پس در بار چهارم خداوند از او روى مى‌گرداند[489].

337. امام صادق عليه السلام: هنگامى كه بنده نماز را آغاز مى‌كند، خداوند با روى كريمانه‌اش به او روى مى‌آورد و فرشته‌اى را بر او مى‌گمارد، تا قرآن را كامل و تمام از لبش برچيند. پس اگر بنده از نمازش روى گرداند، خداوند نيز روى مى‌گرداند و او را به همان فرشته مى‌سپارد و اگر در همه نمازش، به آن متوجه باشد، خداوند با روى كريمانه‌اش به او رو ميكند تا آنكه نمازش كامل و تمام بالا رود. و اگر در آن دچار فراموشى يا غفلت گرديد يا سرگرم به چيزى جز خدا شد، از نمازش، همان اندازه بالا مى‌رود كه به خدا روى آورده است و به دل غافل هيچ چيز، بخشيده نمى‌شود.

338. درباره گفته خداوند تعالى: «پاكدلانه روى به دين داشته باش»: در نماز

بايست و به راست و چپ روى مگردان.

[482] سنن أبي داود: 1/ 239/ 909، سنن النسائي: 3/ 8، سنن الدارمي: 1/ 352/ 1395، مسند ابن حنبل: 8/ 119/ 21564، المستدرك على الصحيحين: 1/ 361/ 862 كلّها عن أبي ذرّ و في الأربعة الأخيرة:« فإذا صرف وجهه» مكان« فإذا التفت».

[483] شُعب الإيمان: 3/ 138/ 3127 عن أبي هريرة.

[484] عوالي اللآلي: 1/ 324/ 64 عن معاذ بن جبل.

[485] قرب الإسناد: 150/ 546 عن أبي البختري عن أبيه، ثواب الأعمال: 273/ 1 عن داود بن حصين عن الإمام الصادق عليه السلام نحوه من دون صدر الرواية.

[486] مكارم الأخلاق: 2/ 66/ 2164.

[487] الروم: 30.

[488] تفسير القمّي: 2/ 155 عن الفضيل بن يسار و ربعي بن عبد اللّه.

[489] در نقل« ثواب الأعمال» آغاز روايت نيامده است.