responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : الصلاة في الكتاب و السنة نویسنده : محمدی ری‌شهری، محمد    جلد : 1  صفحه : 37

89. الإمام عليّ عليه السلام‌ في كِتابِهِ لُمحَمَّدِ بنِ أبي بَكرٍ: إنَّ رَجُلًا سَأَلَ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله عَن أوقاتِ الصَّلاةِ فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: أتاني جَبرَئيلُ عليه السلام فَأَراني وَقتَ الصَّلاةِ حينَ زالَتِ الشَّمسُ فَكانَت عَلى حاجِبِهِ الأَيمَنِ، ثُمَّ أراني وَقتَ العَصرِ فَكانَ ظِلُّ كُلِّ شَي‌ءٍ مِثلَهُ، ثُمَّ صَلَّى المَغرِبَ حينَ غَرَبَتِ الشَّمسُ، ثُمَّ صَلَّى العِشاءَ الآخِرَةَ حينَ غابَ الشَّفَقُ، ثُمَّ صَلَّى الصُّبحَ فَأَغلَسَ بِها و النُّجومُ مُشتَبِكَةٌ، فَصَلِّ لِهذِهِ الأَوقاتِ، و الزَمِ السُّنَّةَ المَعروفَةَ و الطَّريقَ الواضِحَةَ[171].

90. الإمام الصادق عليه السلام: وَقتُ الفَجرِ حينَ يَنشَقُّ الفَجرُ إلى أن يَتَجَلَّلَ الصُّبحُ السَّماءَ، و لا يَنبَغي تأخيرُ ذلِكَ عَمدًا، لكِنَّهُ وَقتٌ لِمَن شُغِلَ أو نَسِيَ أو نا[172].

91. عنه عليه السلام: إذا زالَتِ الشَّمسُ فَقَد دَخَلَ وَقتُ الظُّهرِ حَتّى يَمضي مِقدارُ ما صَلَّى المُصَلّي أربَعَ رَكَعاتٍ، فَإِذا مَضى ذلِكَ فقد دَخَلَ وَقتُ الظُّهرِ و العَصرِ حَتّى يَبقى مِنَ الشَّمسِ مِقدارُ ما يُصَلِّي أربَعَ رَكَعاتٍ، فَإِذا بَقِيَ مِقدارُ ذلِكَ فَقَد خَرَجَ وَقتُ الظُّهرِ و بَقِيَ وَقتُ العَصرِ حَتّى تَغيبَ الشَّمسُ‌[173].

89. امام على عليه السلام در نامه‌اش به محمد بن ابى بكر: شخصى وقتهاى نماز را از پيامبر خدا پرسيد. پيامبر پاسخ داد: «جبرييل نزد من آمد و وقت نماز ظهر (زوال خورشيد) را به من نشان داد. پس آفتاب بر ابروى راستش بود و وقت [نماز] عصر را نشان داد. پس سايه هر چيز به اندازه خودش بود. و نماز مغرب را هنگام غروب خورشيد خواند. سپس هنگامى كه شفق ناپديد شد، نماز عشاء را گزارد و نماز صبح را در تاريكى پايان شب، در حالى كه هنوز ستاره‌ها فراوان بودند، خواند.

پس در اين وقتها نماز بخوان و پيوسته با سنّت شناخته شده و در راهى روشن باش.

90. امام صادق عليه السلام: هنگام [نماز] صبح، از دميدن سپيده است تا اينكه صبح، بيشتر آسمان را فرا بگيرد و سزاوار نيست عمدا از اين وقت به تأخير انداخت، ولى آن وقتى است، براى كسى كه سرگرم شده يا فراموش كرده و يا خوابيده است.

91. هنگامى كه خورشيد فرود مى‌آيد، وقت (نماز) ظهر رسيده است تا اينكه به اندازه خواندن چهار ركعت نماز بگذرد. پس از آن، وقت مشترك نماز ظهر و عصر است تا به اندازه خواندن چهار ركعت نماز از خورشيد بماند كه در اين هنگام، وقت نماز ظهر پايان مى‌پذيرد و وقت نماز عصر باقى مى‌ماند تا خورشيد ناپديد شود.


[171] أمالي الطوسي: 30/ 31، أمالي المفيد: 267/ 3 كلاهما عن أبي إسحاق الهمداني.

[172] م الكافي: 3/ 283/ 5 عن الحلبيّ.

[173] التهذيب: 2/ 25/ 70، الاستبصار: 1/ 261/ 936 كلاهما عن داود بن فرقد عن بعض أصحابنا.

راجع: الكافي: 3/ 273 284 و التهذيب: 2/ 18 41.

نام کتاب : الصلاة في الكتاب و السنة نویسنده : محمدی ری‌شهری، محمد    جلد : 1  صفحه : 37
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست