نام کتاب : الصلاة في الكتاب و السنة نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 38
الفصل التاسع: المُحافَظَةُ عَلى أوقاتِ الصَّلاةِ
92.
سَعدُ بنُ أبي وَقّاص: سَأَلتُ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله عَن
قَولِهِ: «الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ»[174]
قال: هُمُ الَّذينَ يُؤَخِّرونَ الصَّلاةَ عَن وَقتِها[175].
93.
رسول اللّه صلى الله عليه و آله: مَن تَرَكَ صَلاتَهُ مُتَعَمِّدًا
فَقَد هَدَمَ دينَهُ، و مَن تَرَكَ أوقاتَها يَدخُلُ الوَيلَ، و الوَيلُ وادٍ في
جَهَنَّمَ كَما قالَ اللّهُ تَعالى في سورَةِ أرَأَيتَ:
«فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ* الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ»[176].
94.
الإمام عليّ عليه السلام: لَيسَ عَمَلٌ أحَبَّ إلَى اللّهِ
عز و جل مِنَ الصَّلاةِ، فَلا يَشغَلَنَّكُم عَن أوقاتِها شَيءٌ مِن امورِ
الدُّنيا، فَإِنَّ اللّهَ عز و جل ذَمَّ أقوامًا فَقالَ:
«الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ» يَعني أنَّهُم غافِلونَ
استَهانوا بِأَوقاتِها[177].
95.
الإمام الباقر عليه السلام فيقَول اللّهِ عز و جل:
«وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى صَلَواتِهِمْ يُحافِظُونَ»[178]:
هذِهِ الفَريضَةُ، مَن صَلّاها لِوَقتِها عارِفًا بِحَقِّها لا يُؤثِرُ عَلَيها
غَيرَها كَتَبَ اللّهُ لَهُ بَراءَةً لا يُعَذِّبُهُ، و مَن صَلّاها لِغَير
وَقتِها غَيرَ عارفٍ بِحَقِّها مُؤثِرًا عَلَيها
غَيرَها
كانَ ذلِكَ إلَيهِ عز و جل، فَإِن شاءَ غَفَرَ لَهُ و إن شاءَ عَذَّبَهُ[179].
فصل نهم: مواظبت بر وقتهاى نماز
92.
سعد بن ابى وقّاص: از پيامبر، درباره آيه «آنان كه در نمازشان سهلانگارند» پرسيدم.
فرمود: آنان، كسانيند كه نماز را از وقتش به تأخير مىاندازند.
93.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس نمازش را عمدا ترك كند، دينش را نابود كرده
است و هر كس در وقتش نخواند، در «ويل» داخل مىشود، و «ويل» درّهاى در جهنم است.
همان گونه كه خداوند تعالى در سوره «أ رأيت» فرمود: «پس ويل براى نمازگزاران است،
آنان كه از نمازشان غافلند»).
94.
امام على عليه السلام: هيچ عملى نزد خداوند، محبوبتر از نماز نيست. پس هيچ كار
دنيايى شما را در وقت نماز به خود مشغول ندارد. كه خداوند گروههايى را سرزنش كرد و
فرمود: «آنان كه از نمازشان غافلند» يعنى آنان غافل بوده، به وقت نمازها
بىاعتنايى مىكردند.
95.
امام باقر عليه السلام درباره گفته خداوند عز و جل «و آنان كه بر
نمازهايشان مواظبت مىكنند» فرمود: مقصود همين نماز واجب است كه هر كس
آن در وقتش بخواند، حقش را بداند و كارى را بر آن مقدم ندارد، خداوند بىگناهيش را
مىنويسد و عذابش نمىكند و هر كس در غير وقتش بخواند، حق نماز
را
نداند و كارهاى ديگر را بر آن مقدم كند، سرانجامش با خداست، اگر خواست مىآمرزد و
اگر خواست عذاب مىكند.