پس از آن به اهل بصره نوشت يا به ما گفت : با او هم نشين نشويد ؛ در پى اين جريان ، اگر ما صد نفر بوديم و او به طرفمان مى‌آمد ، پراکنده مى‌شديم . اسم اين مرد صبيغ بن عسيل بود [349] .

در مقابل ] اين رفتار ابوبکر و عمر مى‌نگريم ] حاکم نيشابورى به سندش از ابو طُفَيل روايت مى‌کند که گفت ، اميرالمؤمنين ـ على بن ابى طالب ـ را ديدم که به منبر رفت ، پس فرمود :

بپرسيد از من قبل از اينکه نتوانيد از من سؤال کنيد ، و هرگز بعد از من ، مِثل مرا سؤال نخواهيد کرد  .

ابن کوّاء برخاست و گفت : اى اميرالمؤمنين ، وَالذَّارِيَاتِ ذَرْواً[350] چيست ؟ فرمود : بادها . پرسيد : وَالْحَامِلاَتِ وِقْراً چيست ؟ فرمود : ابرها . پرسيد : فَالْجَارِياتِ يُسْراً چيست ؟ فرمود : کشتى‌ها . پرسيد : وَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْراً چيست ؟ فرمود : ملائکه .

[349] . مسائل احمد 1 : 478 ، حديث 81 -

[350] . سوره ذاريات (51) آيه 1 ـ 4 -