و از عبدالله بن عمر نقل است که گفت :

مردى نزد ابوبکر آمد و گفت : آيا به نظر تو «زنا» به قَدَر است ؟ ابوبکر پاسخ داد : آرى . آن مرد گفت : خدا آن را برايم پيش مى‌آورد ، سپس مرا عذاب مى‌کند ؟ ابوبکر پاسخ داد : بلى ، اى فرزند لَخْناء ، به خدا سوگند ، اگر نزدم کسى بود به او مى‌گفتم که بينى‌ات را بِبُرَد .[348] 

اين برخورد را ما نزد على نمى‌نگريم ، چه او به مردم مى‌فرمود : از من بپرسيد پيش از آنکه مرا نيابيد .

عالِم به احکام از سؤال نمى‌هراسد ، بلکه پرسش ، خرسندش مى‌سازد ، به عکس کسى که حُکمِ شرعى را نمى‌داند ؛ زيرا از سؤال مى‌ترسد . اين رفتار را از ابوبکر و عمَر شاهديم .

ابو عثمان نَهْدى روايت کرده است که :

مردى ـ از بنى يَرْبوع يا بنى تَميم ـ درباره وَالذَّارِياتِ و وَالْمُرْسَلاَتِ و وَالنَّازِعَاتِ يا بعضى از آن‌ها ، از عمَر سؤال کرد .

[347] . الاستيعاب 1 : 68 ؛ و نگاه کنيد به ، تفسير قرطبى 15 : 162 ؛ مقدمه ابن خلدون 1 : 197 ؛ جواهر المطالب (ابن دمشقى) 1 : 76 ؛ غريب الحديث (خطابى) 2 : 201 -

[348] . اين حديث را لالکائى در «اعتقاد اهل السنّه 4 : 663 ، حديث 1205» نقل کرده است ، و به نقل از آن در «کنز العمال 1 : 334 ، حديث 1537» ، تاريخ الخلفاء 1 : 95 -