چون نماز پايان يافت ، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود : اى ابوالحسن ، آيا نزدت چيزى هست که بخوريم ؟ على 1 درنگ کرد و خاموش ماند ، و با شرم به پيامبر جوابى نداد ـ در حالى که او ماجراى دينار را مى‌دانست ـ سپس گفت : بلى ، اى رسول خدا ، نعمت فراوان است !

خدا به پيامبرش وَحى کرد که براى شام نزدِ على بن ابى طالب برود . هر دو به راه افتادند تا اينکه بر فاطمه وارد شدند . آن حضرت در محلِّ نمازش بود و در کنار او ظرف بزرگى قرار داشت که از آن دودى برمى‌خاست .

فاطمه علیها السلام ظرف را بيرون آورد و در پيش آن دو گذاشت . على 1 پرسيد : اين از کجا برايت  ؟ فاطمه علیها السلام فرمود : اين از فضل خدا و رِزق اوست ، خدا هرکه را بخواهد بى حساب (و اندازه) روزى مى‌دهد .

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم دست مبارک را ميان دو شانه على نهاد ، سپس گفت : اى على ، اين به جاى دينارت   آن گاه اشک هايش جارى شد و گريان فرمود : حمد و سپاس خداى را که نمُردم تا اينکه نزد دخترم ديدم آنچه را زکريا نزد مريم ديد .[250] 

[250] . نگاه کنيد به ، مناقب ابن شهر آشوب 1 : 350 ؛ امالى طوسى : 617 ؛ الخرائج والجرائح 2 : 522 ؛ ذخائر العقبى : 46 ؛ فضائل سيّد النساء (عمر بن شاهين) : 26 ؛ تفسير فرات کوفى : 84 ؛ کشف الغمّه 2 : 98 ؛ تأويل الآيات 1 : 109 ؛ ينابيع المودّه 2 : 136 -