اگر شخص، این عبارت را به عنوان سخنی که جزو عباراتِ اذان نیست، بر زبان آورد، این کار جایز می‌باشد و شهادت بر آن، صحیح است و اگر هم نگوید، اشکالی ندارد.[87]

* شیخ طوسی (م460هـ) از اَخبار شاذ (و نادری) سخن می‌گوید که حاکی از بانگ شهادت به ولایت در اذان است، لیکن می‌گوید: این شهادت، از فضیلت اذان نیست و از فصولِ کامل آن به شمار نمی‌رود.[88]

* ابن برّاج (م481هـ) در کتاب المهذّب می‌نگارد:

کسی که اذان و اقامه می‌دهد، هنگام ذکر «حَیّ علی خیر العمل» مستحب است پیش خود (آهسته) دو بار بگوید: «آل محمّد خیر البریّة»؛ آل محمد 4، بهترین خلق‌اند.[89]

وی، نخستین کسی است که از جواز شهادت به ولایت در اذان، به استحبابِ آن، روی می‌آورد و آن را به عدد (دو بار) مُقیّد

[87]. رسائل سید مرتضی: ج 1 ص 279، مسئله 15.

[88] . المبسوط: ج 1 ص 99.

[89] . المهذّب: ص 90.