شهادت
دوم «أشهد أنّ محمّداً رَسولُ الله» (گواهی
میدهم که محمد رسول خداست) یعنی اقرار به احکام و سنتها و اخلاق و آداب (و هر آنچه
را) که پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم آورد؛ زیرا آن حضرت پس
از اینکه بانگ زد: «قولوا لا إله إلّا الله تُفلِحوا»[35] (بگویید «خدایی جز
خدای یکتا نیست» رستگار میشوید) دعوتش را به تدریج آغازید، و
درپی آن، تعالیم پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم درباره نماز و
زکات آمد.
خدای سبحان فرمود: قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى[36] (رستگار شد هر که زکات پرداخت [و بدین
وسیله جانش را پیراست]) وفرمود: قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ * الَّذِينَ هُمْ فِي صَلاَتِهِمْ
خَاشِعُونَ ؛[37] مؤمنانی رستگارند که در نمازشان خاشعاند.
آری، «فلاح» (رستگاری) در همه آموزههایی نهفته است که
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم آورد (احکام و دیگر چیزها)، و خدای
سبحان، کسانی را رستگار میداند که پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم
را پیروی کنند، و میفرماید: