کسانی که پیامبر درس ناخوانده
را پیرویدند، همو که [اهل کتاب[ نامش را در تورات و انجیل نزد
خود، مکتوب مییابند ]پیامبری که[ آنان را به
کارهای نیک فرا میخواند و از زشتیها باز میدارد،
پاکیزهها را برایشان حلال میسازد و پلیدیها را
بر آنها حرام میکند؛ بارها ]و تکالیفِ] سنگین و قید
بندهایی که بر دوششان داشتند، برمیدارد؛ آنان که به او
ایمان آوردند و آن حضرت را پشتیبانی و یاری کردند و
نوری را که با او نازل شد، پیرویدند، همان رستگاراناند.
بنابراین، «حيَّ علی
الفلاح» (بشتاب برای
رستگاری) به معنای پیروی سنتِ پیامبر، بعد از عبادت
خداست و این، ما را به ارتباط بنیادین میانِ فصول اَذان
(ارتباط میان شهادتها و حیعلهها) رهنمون است.
و «حَيَّ عَلَی خیرِ العَمَل» با «أشهَدُ أنَّ علیّاً ولي الله» ارتباط دارد.
اگر اذان ویژه اعلام وقت نماز بود،
شارع میتوانست به تشریعِ علامتی برای این کار
بسنده کند؛ چنانچه یهود و نصارا و گبرها با بوق و ناقوس و افروختن آتش و
غیر آن این کار را انجام میدهند.