توجيه دوم

توجيه دوم عُمَر اين بود كه می‌ترسيد حديث با قرآن بياميزد ؛ زيرا می‌گويد : «من هرگز كتاب خدا را با چيزي نمی‌پوشانم» بر اين توجيه ، اشكالات ديگري وارد است كه چنين اند :

اولاً : نصّ قرآني از متن روايي ـ از نظرِ اسلوب و بلاغت ـ به مزايايي قاطع ، ممتاز و جداست ؛ زيرا نصّ قرآن به نحو اعجاز صادر شد و مشركان عرب را (كه اهل نوآوري در بيان بودند) به مبارزه فرا خواند كه مثلِ آن را بياورند .

اين ادعا در قرآن به اسلوب‌های مختلف و الفاظ كوبنده ، تكرار شده است ؛ مانند :

قُلْ فَأْتُوا بِكِتَابٍ مِنْ عِنْدِ اللهِ هُوَ أَهْدَى مِنْهُمَا أَتَّبِعْهُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ؛[84] 

بگو : اگر راست گوييد ، كتابي از نزد خدا بياوريد كه هدايتگرتر از اين دو باشد تا من آن را پيروی کنم .

قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الإِْنْسُ وَالْجِنُّ عَلی أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هذَا الْقُرْآنِ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيراً ؛[85] 

بگو : اگر انس و جن گرد آيند كه مانند اين قرآن را بياورند ، نمی‌توانند مثلِ آن را بياورند ، هرچند بعضي از آنان پشتيبان بعض ديگر باشد .

أَمْ يَقُولُونَ افْتَراهُ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَياتٍ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللهِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ ؛[86] 

آيا می‌گويند محمّد اين قرآن را ناروا به خدا نسبت می‌دهد؟!

بگو : اگر در سخنتان صادقيد غير خدا هركه را می‌خواهيد فراخوانيد و ده

[84]. سوره قصص (28) آیه 49.

[85]. سوره اسراء (17) آیه 88.

[86]. سوره هود (11) آیه 13.