سوره بربافته مثل آن بياوريد .

وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنا عَلى عَبْدِنا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَداءَكُمْ مِنْ دُونِ اللهِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ * فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكافِرِينَ ؛[87] 

اگر در آنچه بر بنده‌مان نازل كرديم شك داريد ، سوره‌ای مثل آن را بياوريد و شاهدان زمینی‌تان را فراخوانيد اگر از راست گويانيد ؛ و اگر اين كار را نكرديد ـ كه هرگز از پسِ آن برنياييد ـ پس بترسيد از آتشي كه آتش‌زنه‌اش مردم و سنگ‌اند و براي كافران آماده گشته است .

قرآن چنان از نظر بلاغت و فصاحت و تأثيرگذاري ، قريش را مبهوت ساخت كه گفتند : سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ [88] (جادويي است پايدار) به خلافِ حديث رسول خدا 0 كه در مقامِ چالش افکنی و اعجاز نبود .

ثانياً : سخنانِ پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم براي تبيين احكام بود و آن گونه كه به اين امر عنايت داشت به ساختار بلاغي (واژه‌ها و جملات) نمی‌پرداخت ؛ افزون بر اين ، بعضي از روايات پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نقل به معناست .

اين در حالي است كه مسلمانان قرآن را می‌شناختند و از ديگر سخنان تميز می‌دادند و آن را حفظ می‌كردند و منزلت ويژه‌ای براي قرآن قائل بودند ؛ زيرا براي كسي كه با قرآن در ارتباط بود ، منزلتي وجود داشت .

آنان بي‌طهارت ، دست به قرآن نمی‌زدند بدان سبب که خداي متعال فرمود : لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ [89] (جز پاكان آن را لمس نمی‌كنند) و آياتش را به هم هديه می‌دادند و در روز و شب می‌خواندند .

هنگامي كه توجّه مسلمانان به قرآن در اين حد و بيشتر از آن بود ، آيا می‌توان

[87]. سوره بقره (2) آیه 23 ـ 24.

[88]. سوره قمر (54) آیه 2.

[89]. سوره واقعه (56) آیه 79.