«سید حسن استرآبادی»

قرن 13 یا 14ه-.ق.

براساس تنها اثر شناخته شده‌ای که از وی برجای مانده است، «سید حسن» از استادان و مشایخ شیخ «آقابزرگ تهرانی» است.

به نوشته‌ی «آقابزرگ»، اساتدش «سید حسن»، در علوم غریبه، جفر و شیمی توانمند بود. مرحوم «آقابزرگ» بخشی از دروس علوم غریبه را نزد وی گذرانده است.

از شرح احوال، تحصیلات، استادان و تاریخ تولد و مرگ سید حسن استرآبادی هیچ اطلاعی در دست نیست.

شیخ «آقابزرگ تهرانی» یک نسخه از «ترکیب تهذیب المنطق» را در سال 1308ه-.ق. - یعنی زمانی که نوجوانی پانزده ساله بود - برای خودش به خط زیبائی در ضمن مجموعه ای نوشته بود. اما هنگام مهاجرت به «عراق»، ماموران دولت «ایران» به بهانه اینکه این نسخه از نفایس است آن را از دست شیخ می گیرند. تا اینکه دوباره در اواخر عمرش به وسیله «سید محمد جزایری» به دستش می رسد و در ذیل صفحه ای از آن می نویسد:

«ترکیب تهذیب المنطق، تالیف سید حسن استرآبادی است. هموکه استاد من در بعضی از علوم غریبه، و در علم جفر و کیمیا بسیار وارد بود...»

مطلب کوتاه دیگری که «آقابزرگ» در «شرح زندگی من» به آن اشاره کرده است، به شرح ذیل است:

«و یکی از آنها مرحوم آقا سید حسن استرآبادی بود که مدتی با عیالش در بیرونی منزل ما بود، اخیراً تنها به «نجف اشرف» آمد و برگشت در «ایران» حدود سنۀ 1325 مرحوم شد.»

نگارنده نتوانست تشخیص دهد که آیا سید حسن استرآبادی، استاد شیخ «آقابزرگ تهرانی»، همان واعظ مشهور «کربلا»، «سید