نافذ نمى باشد و ترتيب اثر داده نمى شود.

(مسأله 3487) به طورى كه در مسأله 3473 بيان گرديد اقرار بر همه حجّتهاى ظاهرى مقدّم است و اگر اقرار كننده بعد خلاف آن را ادّعا كند از او پذيرفته نمى شود.

(مسأله 3488) براى نافذ بودن اقرار نيازى به حكم حاكم شرع نيست، بلكه هر كسى كه از آن مطلع شود بر او حجت ميباشد.

(مسأله 3489) كسى كه به نفع شخص ديگرى اقرار كند، اگر طرف مقابل آن را تأييد كند و يا بگويد من نميدانم، اين اقرار در حق اقرار كننده ثابت و نافذ است. ولى اگر طرف مقابل آن را تكذيب كند، به جهت تعارض دو اقرار، اقرارش نافذ نمى شود و به ديگر مرجّحات از قبيل: شهود، قاعده يد، اصل و امثال آنها مراجعه ميشود.