اسلام، و گفتن اينكه اگر چنين باشد من يهودى هستم، نصرانى هستم، و امثال اين تعبيرها، حرام ميباشد.

(مسأله 3399) كفّاره قسم سير كردن 10 فقير است و بايد به هر فقير كمتر از يك مُدّ داده نشود.

(مسأله 3397) با سوگند خوردن به برائت از دين اسلام، يا هر چيزى كه بازگشت آن به برائت از اسلام باشد، از قبيل قطع رحم، قسم منعقد نمى شود، ولى بهتر است سه روز روزه بگيرد و به 10 فقير صدقه بدهد. ولى با گفتن: من يهودى باشم يا مسيحى باشم، قسم منعقد نمى شود و كفّاره ثابت نمى شود.

(مسأله 3398) در انعقاد نذر شرط است كه مورد نذر را براى خداوند متعال قرار دهد، مثلًا بگويد: «لِلَّهِ تعالى عَلَى كذا»، «عَلَى لِلّهِ كذا»، «لك يا ربِّ على كذا»، «نذرتُ لِلّهِ عَلَى كذا» و امثال اينها. پس حتماً بايد براى خدا باشد، ولى شرط نيست كه به لفظ جلاله (اللّه) باشد، بلكه با هر تعبيرى كه بر ذات اقدس الهى دلالت كند، منعقد ميشود.

(مسأله 3399) اگر انسان چيزى را بر عهده خود مقرّر نموده، اگرچه نام خدا را بر زبان نياورده باشد، بهتر است آن را انجام دهد، بويژه اگر آن را در مقابل بر آورده شدن حاجتى مقرّر نموده باشد، و اگر انجام ندهد، بيم آن ميرود كه در آن مورد يا در مورد ديگرى با چيزى كه دوست ندارد مواجه شود.

(مسأله 3400) در عهد هر لفظى كه بر پيمان بستن با خدا دلالت كند، كفايت ميكند، مثل اينكه بگويد: «عاهدتُ اللهَ»، «عَلى عَهْدِ اللهِ»،