(مسأله 2926) صيغه عقد به يكى از دو صورت زير امكان پذير است:

1) زن مثلًا بگويد: «زَوَّجْتُكَ نَفْسى بِمَهْرٍ كَذا» و مرد بگويد: «قَبِلْتُ هكَذا» و امثال آن.

2) مرد مثلًا بگويد: «تَزَوَّجْتُكِ بِمَهْرٍ كَذا» و زن بگويد: «قَبِلْتُ هكَذا» و امثال آن.

(مسأله 2927) در عقد نكاح لازم نيست فقط از مشتقّات لفظ

«زواج» استفاده شود، بلكه با مشتقّات واژه «نكاح» و امثال آن نيز ميتواند عقد نكاح را جارى ساخت.

(مسأله 2928) ثبت ازدواج در دفاتر اسناد رسمى و امضاى طرفين كفايت نمى كند و اثر ازدواج بر آن مترتّب نمى شود، بلكه حتماً بايد صيغه عقد در ميان آنها جارى شود.

(مسأله 2929) سر دفترها و صاحبان محضر، يا بايد هنگام ثبت ازدواج از طرفين وكالت بگيرند و عقد را جارى كنند و يا از آنها بخواهند كه قبل از ثبت در دفتر نسبت به اجراى عقد اقدام كنند.

(مسأله 2930) پدر، جدّ پدرى و جدّ او هر چه بالا رود، نسبت به پسر و دخترى كه به سن تكليف نرسيدهاند، ولايت دارند، و ميتوانند آنها را شوهر دهند و يا داماد كنند. پس اگر آنها را تزويج كردند، نافذ است و بعد از بلوغ حق رجوع ندارند.

(مسأله 2931) پدر، جدّ پدرى و جدّ او هر چه بالا برود، نسبت به پسر و دخترى كه در ايّام كودكى ديوانه بودهاند و به سنّ تكليف رسيدهاند، ولى هنوز ديوانه هستند، نيز ولايت دارند، و اگر آنها بعداً عاقل شوند حق رجوع ندارند.