فصل دوم: احكام عقد نكاح و أولياى عقد

(مسأله 2922) رابطه زناشوئى در ميان زن و مرد فقط به يكى از دو صورت زير جايز ميشود:

1) ازدواج‌

2) سيطره بر كنيز

با توجّه به اينكه مسأله كنيز در زمان ما مورد ابتلا نيست، به بحث در پيرامون ازدواج بسنده ميكنيم.

(مسأله 2923) ازدواج عقدى است كه ميان زن و مرد رابطه ويژهاى را پديد ميآورد. و آن بر دو قسم است:

1) عقد دائم‌

2) عقد موقّت‌

(مسأله 2924) در عقد دائم حتماً بايد صيغه عقد خوانده شود، و بدون تلفّظ به آن عقد حاصل نمى شود، اگرچه به وسيله امضاى سند ازدواج و امثال آن پاى بندى خودش را به مضمون عقد اعلام كرده باشد. بلكه حتماً بايد به آن تلفّظ شود، به هر زبانى كه باشد. و به اين وسيله از ديگر عقدها متمايز ميشود.

(مسأله 2925) عقد عبارت از آن است كه صيغه ايجاب توسط يكى از طرفين، يا وكيل و يا ولى او خوانده شود، سپس صيغه قبول توسط طرف ديگر، يا وكيل و يا ولى او خوانده شود.