فصل سوّم: احكام وصى‌

كسى را وصيّت كننده براى تنفيذ وصاياى خود تعيين ميكند «وصى» ناميده ميشود، چه يك نفر باشد يا چند نفر.

(مسأله 2771) در وصى چند شرط معتبر است:

1) بلوغ‌

(مسأله 2772) وصى قرار دادن بچّه، اگر به اين منظور باشد كه در حال كودكى به مقتضاى وصايت عمل كند، چنين وصيّتى صحيح نيست، چه او را به تنهايى وصى قرار دهد يا همراه ديگران. ولى اگر منظور اين باشد كه پس از بلوغ آن را به عهده بگيرد، مانعى ندارد.

(مسأله 2773) اگر كودكى را وصى خود قرار دهد و مشخص نكند كه آيا پيش از بلوغ اقدام به كار بكند يا بعد از آن، وصيّت صحيح است، ولى پيش از بلوغ حق تصرّف ندارد.

(مسأله 2774) در جايى كه وصى كودك باشد و هنوز به بلوغ نرسيده باشد، در مورد كارهاى فورى از قبيل اداى دَين، تقسيم مال در ميان ورثه و دفع غائلهاى كه مال را به خطر بيندازد، ديگران اقدام ميكنند.

(مسأله 2775) اگر وصى يك كودك و يك فرد بالغ باشد، شخص بالغ به تنهايى تنفيذ وصايا را به عهده ميگيرد و منتظر بالغ شدن بچّه نمى شود، مگر اينكه وصيّت كننده به اين كار تصريح كرده باشد.

2) عقل، پس وصى قرار دان ديوانه صحيح نيست، به گونهاى كه در