بخواند، چنين شرطى دو صورت دارد:

1) اگر منظورش وادار كردن آنها به اين كار باشد، شرطش نافذ نيست و عمل به اين شرط بر آنها واجب نمى شود.

2) اگر منظورش اين باشد كه تنها كسانى جزء موقوفٌ عليهم اين موقوفه هستند كه به اين شرطها عمل كنند، كه معمولًا منظور از شرطها اين معنى ميباشد، ظاهراً اين شرط نافذ است، ولى عمل به اين شرط بر آنها واجب نمى شود، نهايت امر اين است كه هر كس به آن شرط عمل نكند، از زمره موقوفٌ عليهم بيرون ميرود.

(مسأله 2636) واقف علاوه بر بلوغ، عقل، رشد و محجور (ورشكست) نبودن، بايد دو شرط ديگر نيز داشته باشد:

1) بر عين موقوفه تسلّط داشته باشد، يعنى يا مالك آن باشد، و يا بر مالك آن ولايت داشته باشد.

2) مختار باشد، يعنى كسى او را به اين كار مجبور نكرده باشد.

(مسأله 2637) اگر انسان مال ديگرى را بدون اذن او، و بدون اينكه بر او ولايت داشته باشد، وقف كند، وقف باطل است و اگر صاحبش بعد به آن اجازه دهد وقف حاصل نمى شود.

(مسأله 2638) عين موقوفه شرايطى دارد، كه از آنجمله است:

1) عين باشد، پس نمى توان منفعت را وقف نمود.

2) موجود باشد، پس وقف بچه حيوانى كه هنوز حامله نيست، صحيح نيست، مگر اينكه به تبع موجود باشد، يعنى حيوانى را با نوزادهايش وقف كنند.