(مسأله 1873) پس از انجام معامله در ذمّه، و فرا رسيدن وقت تحويل جنس يا بها، اگر يكى از طرفين معامله از مشخص نمودن مورد معامله امتناع بورزد، طرف مقابل ميتواند براى تعيين آن به حاكم شرع مراجعه كند. پس از تعيين آن توسّط حاكم شرع، همانند موردى است كه طرف مقابل آن را تعيين كرده باشد ولى او دريافت نكرده باشد و حكم آن در اينجا جارى ميشود.

(مسأله 1874) اگر پيش از آنكه جنس از حوزه فروشنده بيرون برود، رشد و نموّ پيدا كند (مثلًا چاق شود، توليد مثل كند و يا قيمتش بالا برود) از آنِ مشترى ميباشد. پس اگر جنس تلف شود و مشترى پول خود را از او پس بگيرد، در اين صورت آن نما براى فروشنده باقى خواهد ماند.

(مسأله 1875) بر فروشنده واجب است پس از انجام معامله به تخليه و آزاد سازى مورد معامله از وسائل شخصى و ابزار و ادوات خود اقدام نمايد، مگر اينكه شرط كرده باشند آن وسائل براى هميشه، يا مدّتى معيّن در آنجا بماند.

(مسأله 1876) اگر تخليه آن مكان از وسائل شخص فروشنده، نيازمند تصرّف در آن جنس باشد، از قبيل تخريب ساختمان، برداشتن ديوار و كندن درب، بايد در اين مورد به مشترى مراجعه كند و رضايت او را جلب كند، مگر اينكه قراينى در بين باشد كه براى فروشنده چنين حقى منظور شده است.

(مسأله 1877) مشترى پيش از آنكه جنس را تحويل بگيرد، ميتواند آن را به شريكش بفروشد، ولى به ديگران- بنابر احتياط واجب- جايز نيست، مگر در دو مورد: