يد از آنها پولى دريافت كند، ولى بايد قصد معامله نكنند و آن پول را به عنوان قيمت دريافت ننمايند.

(مسأله 1668) كسى كه عين نجسى را براى استفاده حرام از آن ميخواهد به دست آورد، به هيچ عنوان نمى تواند پولى را در برابر آن پرداخت نمايد، حتّى به عنوان رفع يد و اجازه تصرّف نيز بنابر احتياط واجب.

(مسأله 1669) چيزهاى پاكى كه با ملاقات نجس متنجّس شده، اگر قابل تطهير باشند و يا در حال ناپاكى منفعت حلال مورد اعتنائى داشته باشند، مثل نفت و روغن كه به مصرف سوختن ميرسند، خريد و فروش آنها جايز است.

(مسأله 1670) موادّ خوراكى اگر متنجّس شوند بايد هنگام فروش به مشترى گفته شود، همچنين است در مواد غير خوراكى، هنگامى كه نجس بودن عيب محسوب شود و نگفتن آن تدليس (نيرنگ) به شمار آيد. بلكه بنابر احتياط واجب در هر صورت گفتن آن به خريدار لازم است.

(مسأله 1671) خريد، فروش و ساختن وسائلى كه با آن شكل در راه حرام و يا تقويت باطل به كار ميروند، مانند بت، صليب، آلات قمار، آلات موسيقى و كتابهاى گمراه كننده، حرام است، و اگر بقاى آنها ترويج باطل محسوب شود، بايد آنها را از بين ببرند و يا شكل آنها را تغيير بدهند.

(مسأله 1672) در باب امر به معروف و نهى از منكر گفتيم كه گول زدن مؤمن حرام است، يكى از موارد آن غَشّ در معامله ميباشد، پس اگر كسى در دادوستد طرف معامله را گول بزند، به طورى كه به يكى از اركان معامله خلل وارد شود، مثل اين كه شيره را به جاى عسل بفروشد و مشترى آن را به گمان عسل بخرد، معامله باطل ميشود.