(مسأله 719) كسى كه در اماكن عمومى جاى ميگيرد، منحصراً هنگامى در آنجا حقّ اولويت پيدا ميكند كه در آنجا بنشيند و مشغول چيزى شود كه آنجا براى آن مهيّا شده است، با گذاشتن تسبيح و سجّاده و امثال آنها اولويّت پيدا نمى كند.

(مسأله 720) كسى كه در محلّى مشغول نماز و غيره شد و اولويّت پيدا كرد، اگر به قصد اعراض آنجا را ترك كند حقّش ساقط ميشود، ولى اگر به قصد بازگشت از آنجا برخيزد حقّش ساقط نمى شود و جايز نيست كسى براى او ايجاد مزاحمت كند، حتّى در صورتى كه نشانهاى نگذاشته باشد، بنابر احتياط واجب.

(مسأله 721) اگر كسى از محلّى كه در آن جاى گرفته به قصد بازگشت برخيزد و بازگشت او به طول انجامد و عرفاً معطّل گذاشتن آن محلّ حساب شود، حق اولويّتش ساقط ميشود.

(مسأله 722) اگر زن و مرد در يك رديف و يا زن جلوتر از مرد براى نماز بايستند، مانعى ندارد، جز اين كه به شدّت مكروه است.

براى رفع كراهت شايسته است:

1) مرد جلوتر بايستد، به مقدارى كه اگر به سجده بروند، سرِ زن از زانوهاى مرد جلوتر نباشد.

2) ديوار و يا پردهاى- ولو كوتاه- در ميان آنها حائل گردد.

3) ده ذراع (در حدود پنج متر) در بين آنها فاصله باشد.

4) اگر نشد، يك گام، لااقلّ يك ذراع و حدّاقل يك وجب در ميان آنها فاصله باشد.