فصل چهارم: مكان نمازگزار

(مسأله 715) نماز خواندن در مكان غصبى يا در فضاى غصبى، كه نشستن و برخاستن و خم شدن و ديگر حركتهاى واجب نماز، تصرّف در آن به شمار آيد، اگر توجّه به غصبى بودن و حرمت تصرّف در آن داشته باشد، حرام و باطل است.

(مسأله 716) اگر نمازگزار در مكان غصبى زندانى باشد، ميتواند نمازش را به طور معمول در آنجا بخواند (يعنى لازم نيست ركوع و سجودش را با اشاره انجام دهد، تا كمتر در ملك غصبى تصرّف نموده باشد) ولى نبايد بيش از مقدارى كه اقامت اجبارى در آنجا ايجاب ميكند، تصرّف زيانبار در آن ملك بنمايد.

(مسأله 717) كسى كه در مساجد، مشاهد مشرّفه و اماكن عمومى به محلّى سبقت ميكند و آنجا را در اختيار ميگيرد، تا از آنجا اعراض نكرده از ديگران شايسته تر است و ايجاد مزاحمت براى او حرام است.

(مسأله 718) اگر كسى را كه در اماكن عمومى جاى گرفته به زور از جاى خود دور كنند، دوركننده مرتكب حرام شده، ولى نمازش در آنجا باطل نمى شود، مگر اين كه نماز خواندن موجب اشغال طولانى آن محل به شمار آيد، به طورى كه اگر نماز نمى خواند به اين مقدار اشغال محل را طول نميداد، در اين صورت اگر به حرمت اين ادامه اشغال متوجّه باشد نمازش باطل است.