حيض بودن هر دو خون و پاكى ميان آن‌ها كرد- نظر به اينكه مدت ايام دو خون با روزهاى پاكى كه بين آن‌ها واقع شده است روى هم بيشتر از ده روز مى‌شود- حيض نيست، بلكه اين خون استحاضه است، مانند اينكه زنى كه عادت ماهانه دارد، مثلًا هفت روز خون در ايام عادت ببيند سپس هفت روز قطع شود و پس از آن سه روز ديگر ببيند كه خون دوم حيض نيست بلكه استحاضه است.

مسأله 9- بنابر اقوى پى‌درپى بودن در روزهاى سه‌گانه (حد اقل حيض) معتبر است، بنا بر اين سه روز خون ديدن در ضمن ده روز كفايت نمى‌كند مانند آن‌كه يك روز يا دو روز خون ببيند و قطع شود سپس قبل از تمام شدن ده روز به مقدارى كه با آن، سه روز تكميل شود خون ببيند، ليكن ترك احتياط سزاوار نيست به اينكه هم به وظيفه حائض و هم به وظيفه زنى كه حائض نيست عمل كند. و در پى‌درپى بودن خون، استمرار عرفى كفايت مى‌كند، بنا بر اين قطع شدن خون در فواصل مختصرى كه متعارف بين زن‌ها است، ضرر نمى‌رساند همان طور كه ظاهراً تلفيق در روزها كفايت مى‌كند، مثل آن‌كه از ظهر روز اول تا ظهر روز چهارم خون ببيند.

مسأله 10- مقصود از «روز»، ما بين طلوع فجر و غروب آفتاب است، پس شب‌ها از اين سه روز بيرون است، بنا بر اين اگر زنى از طلوع فجر تا غروب آفتاب خون ببيند و قطع شود و سپس دو روز ديگر- در ضمن ده روز- مثل روز اول خون ببيند، نزد مجتهدى كه پى‌درپى بودن را معتبر نمى‌داند، كافى است (و حائض مى‌باشد)، ولى بنابر اعتبار پى‌درپى بودن كه اقوى است اگر ابتداى بيرون آمدن خون، اول روز باشد فقط دو شب ميانى، جزء سه روز حساب مى‌شود (كه بايد در اين دو شب هم خون قطع نشود) ولى اگر ابتداى بيرون آمدن آن، اول شب و يا به صورت تلفيق باشد، مانند مثال گذشته، هر سه شب جزء سه روز محسوب مى‌شود.

مسأله 11- زن حائض، يا صاحب عادت است يا صاحب عادت نيست. و دومى يا مبتدئه است و آن زنى است كه هرگز خون حيض نديده است و يا مضطربه است و آن زنى است كه چندين بار حيض ديده ولى عادت معيّنى پيدا نكرده است و يا ناسيه است و آن‌