زنى است كه عادت خود را فراموش كرده است. و زنى كه دو مرتبه، پشت سر هم خون ببيند كه وقت (مثلًا در اول هر دو ماه) و يا عدد (مثلًا هفت روز در هر يك از دو ماه متوالى) و يا هر دوى آن‌ها مثل هم باشد، صاحب عادت مى‌شود. پس با اين دو بار خون ديدن يا صاحب عادت وقتيه و يا عادت عدديه و يا عادت وقتيه عدديه مى‌شود. و از آنجايى كه صاحب عادت وقتيه تنها و بلكه صاحب عادت عدديه تنها، با دو مرتبه خون ديدن خالى از اشكال نيست، لذا سزاوار است احتياط ترك نشود.

مسأله 12- بدون اشكال يك مرتبه خون ديدن بر خلاف عادت، موجب از بين رفتن عادت نمى‌شود. همان طور كه اگر دو مرتبه مثل هم خون ببيند، بدون اشكال عادت اولش از بين رفته و عادت ديگرى پيدا مى‌كند. و اگر مكرراً بر خلاف عادتش خون ببيند و ليكن مثل هم نباشند، در اينكه عادت اولش از بين برود دو قول است؛ و قول اقوى آن است كه در صورتى كه مكرراً بر خلاف عادتش خون ببيند، به طورى كه عرفاً بگويند اين زن ايام مشخصى ندارد، عادت اولش از بين مى‌رود. اما اگر دو مرتبه (بر خلاف عادتش) خون ببيند و مثل هم نباشند، در بقاى عادت اولش تأمل است.

مسأله 13- صاحب عادت وقتيه- خواه صاحب عادت عدديه هم باشد يا نباشد- به محض ديدن خون در وقت عادتش بايد به احكام حائض عمل كند. بنا بر اين بايد عبادت را ترك كند، چه خون اوصاف حيض را داشته باشد يا نداشته باشد، و همچنين است اگر يك يا دو روز يا بيشتر قبل از عادت و يا بعد آن خون ببيند، به طورى كه گفته شود وقت حيض و عادتش جلو و يا عقب افتاده است، پس اگر بعداً معلوم شود كه حيض نبوده چون خونى را كه ديده كمتر از حد اقل حيض (سه روز) بوده است، بايد عبادت‌هايى را كه ترك كرده قضا نمايد. اما زنى كه صاحب عادت وقتيه نيست به محض ديدن خون در صورتى كه داراى صفات حيض باشد، بايد به احكام حائض عمل كند. و اگر داراى صفات حيض نباشد بايد با جمع بين تروك حائض و اعمال مستحاضه احتياط كند، پس اگر اين خون سه روز ادامه پيدا كرد آن را حيض قرار مى‌دهد، و اگر از سه روز بيشتر شد تا ده روز، اضافه را نيز حيض قرار مى‌دهد، بنا بر اين به وظايف حائض اكتفا مى‌كند و نيازى به رعايت اعمال مستحاضه ندارد، اگر چه ترك احتياط سزاوار نيست.