كفايت كند، يا اينكه متبرعى پيدا شود كه بقيه را بپردازد، واجب است كه تركه را نگهدارند.

و اگر متبرعى از طرف ميّت حج به جا آورد، اجرت حج استيجارى به ورثه برمى‌گردد چه ميّت آن را تعيين كرده باشد يا نه. و احتياط (مستحب) آن است كه ورثه كبير سهم خود را در امور خيريّه مصرف نمايد.

مسأله 58- اقوى آن است كه اجير گرفتن براى حج ميّت از نزديك‌ترين ميقات‌ها به مكه، در صورت امكان؛ و اگر ممكن نباشد از نزديك‌ترين مكان ممكن، واجب است و احتياط (مستحب) آن است كه در صورت وسعت مال از شهر (ميّت) وگرنه از نزديك‌ترين مكان به آن، اجير بگيرند، ليكن در اين صورت مازاد بر اجرت حج ميقاتى به پاى ورثه صغير حساب نمى‌شود. و اگر به حج بلدى وصيت كرده باشد، همان واجب است و زايد بر اجرت حج ميقاتى، از ثلث مال حساب مى‌شود. و اگر وصيت به حج كرده ولى چيزى را تعيين ننموده باشد حج ميقاتى كفايت مى‌كند، مگر آن‌كه در آنجا (چنين وصيتى) انصراف به حج بلدى داشته باشد يا قرينه‌اى باشد كه منظور ميّت، حج بلدى است، كه در چنين صورتى مازاد بر اجرت حج ميقاتى از ثلث مى‌باشد و اگر مبلغى را كه وصيت كرده از حج ميقاتى زيادتر و از حج بلدى كمتر باشد، بنابر احتياط (واجب) از نزديك‌ترين جاى ممكن به شهر (ميّت) اجير گرفته مى‌شود و اگر اجير گرفتن جز از شهر ممكن نباشد همان واجب است و همه هزينه آن از اصل مال مى‌باشد.

مسأله 59- اگر به حج بلدى وصيت نمود، يا قائل شديم كه در همه حال حج بلدى واجب است سپس مخالفت شود و از ميقات اجير گرفته شود و حج را انجام دهد يا متبرعى از ميقات از طرف ميّت حج كند، ذمّه او برى مى‌شود و وجوب حج بلدى ساقط مى‌گردد. و همچنين است اگر مال جز (براى حج) از ميقات گنجايش نداشته باشد. و اگر اجير گرفتن از جايى غير شهرش را تعيين كرده باشد همان متعيّن است و مزد زيادتر از حج ميقاتى از ثلث است. و اگر با اينكه ميّت وصيت ننموده، وصى يا وارث به گمان اينكه حج ميقاتى كافى نيست از شهر (ميّت) اجير بگيرد، آنچه را بيشتر از مزد حج ميقاتى است براى ورثه يا براى بقيه آنان ضامن مى‌باشد.