امام باطل است، اقتدا به او صحيح نيست. چنان كه اگر در قرائت اختلاف داشته باشند، اقتدا به او مشكل است اگر چه مأموم نماز او را صحيح بداند، مثل اينكه امام سوره را واجب نداند و آن را نخواند و مأموم آن را واجب بداند، بنا بر اين احتياط به اينكه به او اقتدا نكند ترك نشود. البته اگر اختلاف آن‌ها در رأى معلوم نباشد، اقتدا به او جايز است و فحص و پرسيدن، واجب نيست و اما اگر بداند كه در رأى اختلاف دارند، و لكن در اختلاف در عمل شك داشته باشد، بنابر اقوى، در مسائلى كه در صورت علم به اختلاف اقتدا جايز نبود، نبايد اقتدا كند و در مسائلى كه حكم به اشكال شد، اقتدا نمودن مشكل است.

مسأله 7- اگر امام جماعت به عقيده اينكه وقت داخل شده، مشغول نماز شود و مأموم معتقد باشد كه وقت داخل نشده، يا در داخل شدن وقت شك داشته باشد، اقتدا كردن در اين نماز جايز نيست. البته اگر مأموم بداند كه وقت در اثناى نماز امام داخل شده، جايز است در حين دخول وقت- در صورتى كه امام طورى داخل آن شود كه نمازش محكوم به صحت باشد- به او اقتدا نمايد.

مسأله 8- اگر چند نفر براى امام جماعت شدن بخواهند بر يكديگر پيشى بگيرند، احتياط بهتر آن است كه به هيچ يك از آن‌ها اقتدا نشود. البته اگر در اينكه هر كدام بخواهد غير خودش را براى نماز جماعت مقدم كند، جرّ و بحث كنند، مثل اينكه هر كدام از اينان به ديگرى بگويد: فلانى جلو بيفت، هر كدام را كه مأمومين ترجيح بدهند، بايد به او اقتدا شود و در صورتى كه بين مأمومين اختلاف بيفتد، يا كسى را جلو نيندازند، بايد كسى كه فقيه جامع الشرائط است، براى امامت مقدم شود و اگر چنين فقيهى نباشد يا متعدد باشند، كسى كه قرائتش بهتر است مقدم مى‌شود و اگر او نبود، كسى كه در احكام نماز افقه است و اگر او نبود، از همه مسن‌تر. و البته امام راتب (هميشگى) مسجد براى امامت اولويّت دارد، اگر چه غير او افضل باشد، لكن بهتر آن است كه او افضل را مقدم كند و صاحب منزل نسبت به غير- در صورتى كه در نماز خواندن در آنجا مأذون باشد- براى امامت اولويّت دارد و بهتر است كه او افضل را مقدم كند و سادات هاشمى از غير خودشان در صورتى كه در صفات مساوى با آن‌ها باشند، براى امامت اولويّت دارند و مرجّحاتى كه ذكر شد، افضليّت و استحباب، را مى‌رسانند نه آن‌كه واجب و لازم باشند، حتى اولويّت امامت براى‌